بعد از به دنیا آمدن نوزاد قلب کودک همچون آینه‌ای است که تمام حرکات و گفتار‌های مادر خود را در آن انعکاس می‌دهد، از این جهت مسئولیت مادری بسیار مسئولیت سنگین می‌شود و باید دانست که مادر با کودک به‌طور طبیعی در روح و جسم کودک اثر بسیار زیادی دارد، از طرفی محبت و مهر مادر می‌تواند کودک را رشد روحی و جسمی دهد خشم و عصبانیت مادر نسبت به کودک، آینده ناهنجاری را برای او می‌سازد و جامعه سالم و جامعه پیشرفته، در گرو بودن مادرانی عالم و آشنا به امور تربیتی است که واقعا می‌توان گفت مسئولیتی ازشمند محسوب می‌شود، به گفته روانشناسان، زمانی که مادری مسئولیت خودش را آگاهانه می‌پذیرد، می‌تواند فضایی شادی بخش در محیط خانه ایجاد کند. آگاهی از نقش و مسئولیت‌ها باعث افزایش رغبت می‌شود، پس با استرس کمتر نقش مادری را ایفا می‌کند. اگر مادر شاد باشد، محیط خانه را چنان گرم و دلنشین می‌کند تا فرزندان بتوانند در فضایی مناسب و در بالین او پرورش یابند. ولی اگر مادر غمگین باشد دیگر اعضا نیز به دنبال پژمردگی او، به رشد و تعالی کافی نمی‌رسند. افسردگی مادر بیش از هر چیز خانواده را در غم فرو می‌برد.

تربیت موضوعی بسیار مهم و اساسی برای تمام مردم است به همین دلیل یکی از نقش‌های مادر در تربیت فرزندان آموزش اصول و مهارت‌های مختلف است. مادر با شناخت کافی از فرزند، می‌داند که چه ویژگی‌های شخصیتی، مطالعات علمی و مهارت‌های عملی را در فرزندش رشد دهد و می‌تواند این مسائل را به همسرش گوشزد کرده و بهترین راه را برای پیشرفت فرزند انتخاب کنند حتی در جایی خواندم که نوشته بود: مادران همزمان با اینکه معلم فرزندشان هستند، کسانی هستند که باید مثل دانش‌آموزی مشتاق کنار دختر و پسرشان باشند و حتی از ایده‌ها و نظرات آن‌ها استفاده کرده و یاد بگیرند. این مسئله کودکان را تشویق می‌کند که خود و استعدادهایشان را پرورش داده و بتوانند فرد مفیدی باشند.

البته این نکته را فراموش نکنیم که مادر خودش زمانی می‌تواند گرمابخش وجود فرزندان و تامین کننده ی نیازهای روانی آنان باشد که خود از امنیت خاطر و آرامش روان و نشاط درون در پرتو حسن رابطه با همسر بهره مند باشد و مادران بصیر و آگاه، در تمامی مراحل رشد و تحول فرزند دختر خود، به سعادت، نشاط و موفقیت او در زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی می‌اندیشند و همه ی تلاشها را برای آرامش روان و پویایی اندیشه و نشاط زندگی انجام می‌دهند اما هرچه باشد تجربه ثابت کرده که مادران همیشه در دلسوزی و عشق ورزیدن به فرزند خود زبان زد بوده اند و بی شک مادران توانسته اند چنین امکانی را به وجود آورند که حتی گاهی اوقات علاقه آنها به فرزند خود بیشتر از علاقه به همسر است مادر خوب حاضر است از جان خود گذشته تا کودکش دارای کمبود‌های جسمی و روانی نباشد و همانند یک قهرمان از فرزندش نگهداری کرده و تمام خطرات احتمالی را از آن دور می‌سازد.

وجود مادر و اهمیت نقش آن در جامعه از اهمیت بسیار بالایی برخوردار بوده و خواهد بود و در هویت وجودی این فرشتگان، مشاغلی همچون پرستاری و معلمی موج می‌زند اما چه خوب است بیش از پیش قدر این عزیزان را بدانیم زیرا بی‌شک آنها در دنیا، فرشتگانی بی‌بال هستند که برای ما جزو نعمت‌هایی ارزشمند محسوب می‌شوند.