«آتنا فرجی» روز یکشنبه افزود: ایجاد این بادشکن‌ها با استفاده از سرشاخه‌های جنگل‌های دست‌کاشت آتریپلکس که به سن دیرزیستی رسیده‌اند، انجام شده‌ است.

وی ادامه داد: این سرشاخه‌ها از هرس 600 هکتار از جنگل‌های گونه آتریپلکس کویر میقان اراک برداشت شده‌ است.

رئیس اداره امور بیابان اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان مرکزی خاطرنشان کرد: دو میلیارد و 950 میلیون ریال منابع مالی برای هرس و ایجاد بادشکن غیر زنده در کویر میقان اراک هزینه شده‌ است.

فرجی افزود: این بادشکن‌ها با ارتفاع یک متر و از جنس سرشاخه در نقاط بحرانی کویر میقان اراک ایجاد شده و تا 10 برابر ارتفاع خود روی سرعت باد تأثیر می‌گذارند و حرکت شن‌های روان را کُند می‌کنند.

وی اظهار کرد: ایجاد این بادشکن‌های غیر زنده در کویر میقان اراک با هدف کاهش سرعت باد، جلوگیری از فرسایش بادی و بهبود رشد گیاهان بومی در این منطقه انجام شده‌ است.

کویر میقان اراک دارای 120 کیلومتر مربع وسعت است که در شمال شرقی این شهر واقع شده و به گفته کارشناسان نقاط بحرانی موجود در آن کانون طوفان‌های گردوغبار محلی است که تأثیر مستقیم بر آلایندگی هوای اراک دارد.

تالاب کویری میقان آخرین حلقه اکولوژیک حوزه آبریز دشت اراک است که آب‌های سطحی مسیل‌های فصلی را جذب می‌کند و گیاهان دشتی اطراف دریاچه آن از گونه خشکی‌پسند و شورپسند است.

در عرصه 12 هکتاری بیابانی تالاب کویری میقان اراک شرایط اکولوژیکی کویری حاکم است که به‌دلیل شوری بالای خاک، پوشش گیاهی در این منطقه فقیر است؛ اما در دهه اخیر با اقدامات بیابان‌زدایی، سطح قابل توجهی از آن توسط منابع طبیعی با آتریپلکس و قره‌داغ بوته‌کاری شده و بخشی از حرکت شن‌های روان تثبیت شده است.

قره‌داغ و آتریپلکس از گیاهان مقاوم به شوری هستند که ریشه‌های عمیق در زمین ایجاد کرده و به‌صورت رونده چترهای غول‌پیکر بر عرصه شن‌های کویری می‌زنند که شاخ و برگ آن‌ها سد طبیعی در برابر پیشروی شن‌های روان است.

مهم‌ترین ذخایر سولفات سدیم جهان نیز با حجم ذخیره 45 میلیون تُن در دل کویر میقان اراک قرار دارد.

مساحت دریاچه میقان با توجه به آب‌های ورودی آن از حدود 100 تا 110 کیلومتر مربع متغیر است.