«ابیدمی اوتایکو»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه بیرمنگام، توضیح داد: «اگرچه تشخیص زودهنگام بیماری پارکینسون می‌تواند واقعاً مفید باشد، اما شاخص‌های خطر بسیار کمی وجود دارد و بسیاری از این شاخص‌ها نیاز به آزمایش‌های بیمارستانی گران‌قیمت دارند.»

اوتایکو گفت: «در حالی که ما نیاز به انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه داریم، شناسایی اهمیت رویاهای بد و کابوس‌ها می‌تواند نشان دهد افرادی که در سنین بالاتر تغییراتی را در رویاهای خود تجربه می‌کنند باید به‌دنبال مشاوره پزشکی باشند.»

در این مطالعه، تیم تحقیق داده‌های بیش از سه هزار و 800 مرد مسن در ایالات متحده را که در یک مطالعه 12 ساله شرکت کرده بودند، تجزیه و تحلیل کردند. در آغاز مطالعه، مردان طیف وسیعی از اطلاعات، از جمله جزئیات مربوط به خواب خود را ارائه کردند.

91 مورد بیماری پارکینسون در بین مردان در طول دوره مطالعه تشخیص داده شد. احتمال ابتلاء به پارکینسون در افرادی که در ابتدای مطالعه خواب‌های بد/کابوس‌های مکرر را گزارش کردند نسبت به کسانی که خواب‌های آزاردهنده نداشتند، دو برابر بیشتر بود.

اکثر تشخیص‌های مربوط به پارکینسون در پنج سال اول مطالعه انجام شد و مردانی که در این دوره کابوس می‌دیدند سه برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به پارکینسون قرار داشتند.

به گفته محققان، یافته‌ها نشان می‌دهد که رویاها/کابوس‌های بد ممکن است در افراد مسن‌تر چند سال قبل از بروز علائم معمول پارکینسون مانند لرزش، سفتی اندام و حرکت آهسته رخ دهد.

در حالی که مطالعات قبلی نشان داده است که افراد مبتلا به پارکینسون خواب‌ها/کابوس‌های بد بیشتری نسبت به افراد بدون این بیماری می‌بینند، استفاده از آن به‌عنوان شاخص خطر پارکینسون قبلاً توسط متخصصان در نظر گرفته نشده بود.

مطالعه آن‌ها همچنین نشان می‌دهد که رویاها می‌توانند اطلاعات مهمی در مورد ساختار و عملکرد مغز آشکار کنند و می‌توانند حوزه قابل توجهی از تحقیقات علوم اعصاب باشند.

آن‌ها در حال بررسی تأیید این یافته‌ها در گروه‌های بزرگ‌تر و متنوع‌تر از مردم و همچنین بررسی ارتباط احتمالی بین رویاها و سایر بیماری‌های عصبی مانند آلزایمر هستند.