محققان دانشگاه جان هاپکینز دریافتند درمان مبتلایان به اختلال استرس ‌پس ‌از سانحه (PTSD) به شیوه‌های سنتی هم‌چون روان درمانی، گفتاردرمانی و رفتاردرمانی نیاز این بیماران را به مصرف داروهای شیمیایی به شدت کم می‌کند.

با توجه به بررسی‌های انجام گرفته، حدود یک چهارم از افراد وابسته به مشروبات الکلی، مواد مخدر و داروهای آرام‌بخش قوی، از اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) رنج می‌برند. این اختلال معمولاً به دنبال آسیب‌های تکانشی هم‌چون تجاوز، دعوا و تصادف سنگین رخ می‌دهد و فرد را در شرایط اضطراب بسیار شدید قرار می‌دهد. البته امکان درمان قطعی این بیماری به شیوه‌های سنتی و با استفاده از روان درمانی وجود دارد. بااین‌حال هم بیماران و هم ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشت و سلامت در برابر استفاده از استانداردهای طلایی درمان شناختی رفتاری PTSD مقاومت می‌کنند، زیرا معتقد هستند که فکر کردن و صحبت کردن درباره حوادث تکانشی باعث می‌شود بیماری فرد عود پیدا کند.

تحقیقات اخیر محققان دانشگاه جان هاپکینز در ایالات‌متحده‌آمریکا حاکی است که شیوه‌های درمانی هم‌چون رفتاردرمانی که فرد آسیب‌دیده را در معرض یادآوری خاطراتی از حادثه تکانشی رخ‌داده قرار می‌دهد، نه تنها باعث افزایش عواقب ناشی از بیماری و گرایش مبتلایان به مصرف مواد مخدر و الکل نمی‌شود، بلکه از شدت PTSD و مشکلات عاطفی ناشی از آن به میزان چشمگیری می‌کاهد.

پژوهشگران با بررسی هفتگی تمایل افراد مبتلا به PTSD به مصرف مواد افیونی و سایر داروهای شیمیایی قبل و بعد از برگزاری جلسات روان درمانی دریافتند که افراد شرکت‌کننده در دوره‌ها هیچ افزایشی در مصرف مواد مذکور نداشته و در جلسه نهم درمان با متوسط کاهش 54 درصدی در شدت بیماری نسبت به جلسه اول مواجه بودند. همچنین نتایج این بررسی ثابت کرد که درمان‌های دارویی PTSD هیچ تأثیری بر روند بهبود بیماری ندارد و تنها گزینه موجود برای کمک به مبتلایان، استفاده از روان‌درمانی است.

با توجه به این واقیعت که مبتلایان به این اختلال بیش از سایر بیماری‌های روحی روانی در برابر شیوه‌های درمانی سنتی مقاومت می‌کنند، متخصصان سلامت روان وظیفه دارند که تمامی اقدامات لازم را برای برقراری ارتباط با بیماران خود به کار گیرند، چراکه اقدام نکردن به درمان در مراحل اولیه، منجر به بروز ناراحتی‌های جدی‌تر و شدیدتر در بین بیماران خواهد شد.