سپهرغرب، گروه اندیشه: اگر بخواهیم در یک جمله ماه رمضان را تعریف کنیم ، باید بگوییم ، ماه فرصت‌ها. فرصت‌های فراوانى در این ماه در برابر من و شماست. اگر از این فرصت‌ها بتوانیم درست استفاده کنیم، یک ذخیره عظیم و بسیار ارزشمندى در اختیار ما خواهد بود.

 اول: فرصت تقویت اراده و تصمیم‌گیری

یکی از مشکلاتی که در جامعه امروز وجود دارد، ضعف اراده و تصمیم گیری است؛ خیلی ها می گویند: من می دانم بد اخلاق هستم، اما نمی توانم بر بد اخلاقیم غلبه کنم، من نباید اعتیاد داشته باشم، نباید ناسزا بگویم، نمی توانم و نمی شود. گاهی افراد به گرفتاری‌های مختلف اظهار ضعف اراده می کنند.

ماه رمضان، ماه تقویت اراده است؛ خیلی علاقه‌مند به غذا هستیم، اما غذا نمی‌خوریم و یا علاقه‌مند به آب هستیم و آب نمی‌خوریم و نزدیک 14 یا 15 ساعت تحمّل می‌کنیم؛ این تقویت اراده است و اولین فرصت طلایی و زمینه‌ای است که در اختیار ماست، به شرط اینکه انسان خود را بشناسد.

  دوم: فرصت آشتی با خداست

در ما مبارک رمضانی، فرصت آشتی با خدا وجود دارد، هرکس قهر بوده، خدا زمینه و سراشیبی گذاشته تا در این فرصت با خدا آشتی کند.

حضرت عیسی‌بن مریم از جایی عبور می‌کرد، گروه اول را دید که گریه می‌کنند. گفت: گریۀ شما از چیست؟ گفتند: ما از آتش جهنم می‌ترسیم. فرمود: بدانید کسی که این‌طور از خوف خدا اشک می‌ریزد، خدا او را از آتش می‌رهاند، امید داشته باشید، آتش جهنم بر بدن شما برخورد نکند. گروه دوم را دید که ناله می‌زنند! پرسید شما چرا اشک می‌ریزید و تضرع می‌کنید؟ گفتند: عیسی! ما عشق بهشت داریم، جایی که در آن لغو، گناه، دروغ و خلاف نیست؛ جایی که فرشته‌ها و انبیا در آن هستند. فرمود: امید داشته باشید خدا به شما بهشت بدهد. رسید به گروه سوم و از آن‌ها پرسید شما چرا اشک می‌ریزید؟ گفتند: ما خدا را دوست داریم! فقط همین. فرمود: «انتم المَقَرِّبُونُ؛ شما مقرّبترید.» آن دو گروه هم خوب بودند، اما شما مقربید و بالاترید و این نتیجۀ حبّ خداست.

  فرصت سوم: فرصت برنامه‌ریزی و نظم است

یکی از مشکلاتی که درزندگی همۀ ما وجود دارد، مشکل عدم برنامه‌ریزی و نظم است؛ ماه رمضان، دو ورود و خروج منظّم دارد که همه، آن را رعایت می‌کنند. ورود به ماه و خروج از ماه و این نظم ماه رمضان است. به‌طور مثال داری غذا می‌خوری، یک‌دفعه کنار می‌گذاری، می‌گویی اذان شد، و یا از تشنگی به خودت می‌پیچی، اما آب نمی‌خوری و می‌گویی باید افطار شود.

اول ماه آغاز می‌کنی، عید فطر افطار می‌کنی، چه خوب است که بقیۀ زندگیمان هم همین‌گونه باشد؛ نماز اول وقتمان روی نظم باشد. برنامۀ خانوادگیمان هم روی نظم باشد.

در رمضان با این فرصت طلایی می‌توان برنامه‌ریزی و نظم را در زندگی گسترش داد.

  چهارم: فرصت رفع کدورت

در این ماه، باید اختلاف‌ها و کدورت‌ها را کنار بگذاریم و در مقابل رفت‌و‌آمدها و دید‌و‌بازدیدها را زیاد کنیم. سه گروه هستند که نماز آن‌ها قبول نمی شود: 1. عبدی که از مولای خود قهر کرده که باید به نزد او برگردد [و با او آشتی کند] و دست او در دست مولای خود قرار گیرد و دیگری مردی که بر قومی حکم‌فرمایی می‌کند و آن قوم او را نمی‌خواهند و سوم زنی که شب بخوابد و شوهرش بر او خشمناک باشد.»یکی از زمینه‌های قبول نشدن نماز، کدورت و قهر است که در ماه رمضان فرصتی است برای از بین بردن این کدورت‌ها.

  پنجم: فرصت صبر در ماه رمضان

ماه رمضان ماه صبر و تحمّل است. ماه صبر در برابر گناه، معصیت، روزه‌خواری و... است. آدم صبور تا اذان مغرب نشده، افطار نمی‌کند. این صبر را باید در سایر ایام هم تعمیم داد.

  ششم: فرصت قناعت در ماه رمضان

در ماه رمضان، مؤمنان با مناعت‌طبع و قناعت، زندگی می‌کنند، حال این را می‌شود تعمیم داد و در سایر روزهای سال و در همۀ مراحل زندگی قناعت را سرلوحۀ همۀ امور قرار داد.

  هفتم: فرصت پیوند با ولایت در ماه رمضان

ماه رمضان شب احیا دارد، مؤمنان در شب‌های احیا، اسامی ائمه(علیهم‌السلام) را بر زبان جاری می‌کنند، در مجالس می‌نشینند، روضه می‌شنوند و اشک می‌ریزند؛ این بهترین فرصتی است که می‌توان خود را به اهل‌بیت(علیهم‌السلام) نزدیک کرد.

اینکه در شب اول ماه رمضان، نیمه ماه رمضان، آخر ماه رمضان و در شبهای قدر زیارت امام حسین(علیه‌السلام) مستحب است و در روایات آمده که هر کس در ماه رمضان به زیارت امام حسین(علیه‌السلام) برود، گویا با همۀ انبیا مصافحه کرده است، این همان پیوند با ولایت است.

*محمدی