اینجا ما در فراقت می‌سوزیم، اما آنجا عیشی برپاست.

همه می‌گویند «مائده» و «ساجده» تو بی‌تو چه کنند؟ اما لابد می‌دانستی که آن‌ها خدایی مهربان دارند که راحت پر کشیدی.

کارکنان روزنامه باور ندارند که تو با آن‌همه انرژی، تلاش و سرزندگی، بی‌زندگی شده‌ای؛ اما لابد رفتی که بدانیم دنیا ناپایدار است و هر زمان صدایمان بزنند، باید برویم.

کارهای خیری که نیت انجام آن‌ها را داشتی، بی‌شک بی‌تو بر زمین نمی‌ماند، چون روحت ناظر و راهنمای ماجراست.

تو فکر همه‌جا را می‌کردی، لابد وقتی برای روز خبرنگار و تمبر مخصوص امسال عکس گرفتی، می‌دانستی شاید این عکس را در حجله عزایت بگذاریم.

آقا اباعبدالله را که دیدید، وساطت ما را هم بکنید.

دلسوز رسانه‌ای‌ها، به سلامت برو و سلام ما را به خدا برسان...

* فاطمه فراقیان