پدر و مادر و سایر بزرگ‌ترهای خانواده به‌منزله آینه‌ای در برابر کودک و نوجوان هستند که انعکاس رفتار و گفتار خود را می‌توانند در عملکرد آنها ببینند، در این میان، ریشه بسیاری از دروغ گفتن‌ها و فریبکاری‌های کودکان را باید در سبک زندگی والدین او جست‌وجو کرد، چنان‌که در آموزه‌های اسلامی نیز بر این نکته توجه و تأکید ویژه‌ای شده است.

مرحوم آیت‌الله احمد مجتهدی تهرانی رحمة الله علیه، استاد بزرگ اخلاق، در سخنانی به تأثیر دروغ گفتن والدین در صداقت فرزندان اشاره کرده است: «فردی در محضر رسول خدا صلّی الله علیه و آله، فرزندش را صدا کرد تا به او خوراکی بدهد. پیغمبر صلوات الله علیه که شاهد رفتار او بودند، پرسیدند: "چه می‌خواهی به او بدهی؟"، مرد دستش را باز کرد و دانه‌های خرما را به حضرت نشان داد. پیغمبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند: "اگر چیزی در دستت نبود که به فرزندت بدهی، کلام تو دروغ محسوب می‌شد. این دروغ گناهی مضاعف با خود دارد، چراکه فرد با این رفتار، دروغ گفتن را به فرزندش هم یاد می‌دهد."»

به این صورت است است که بعضی از کودکان دروغ می‌گویند، چراکه این کار را از پدر و مادر خود آموخته‌اند والّا «کل مولود یولد علی الفطرة؛ هر نوزادی بر اساس فطرت توحیدی متولد می‌شود.»