آنچه از برکات و ثمرات عصر ظهور در احادیث می‌خوانیم و یا می‌شنویم، مربوط به جلوۀ دوم ظهور امام عصر(عج) است؛ چرا که ظهور امام زمان (عج) دارای دو مقطع است؛ در اولین مرحلۀ ظهور، امام (ع) پس از اعلام ظهور در کنار خانۀ کعبه، با انصار و یاران خویش که در بین آنها حتی ملائک نیز حضور دارند، در قالب مبارزه با بدان و بدی‌ها شروع به بسترسازی تمدن اسلامی و یا به تعبیری حکومت حقه خداوند در بستر عالم می‌کنند. فرآیند این ماجرا تقریباً طولانی مدت خواهد بود.
اما مرحلۀ دوم از ظهور و بروز امام عصر (عج) پس از پیروزی حضرت بر سپاه کفر خواهد بود. در این فرآیند، امام (ع) به اذن‌الله طبیعت بهشت‌گونه‌ای در بستر عالم ایجاد می‌کنند که در آن، انسانیت به اوج کمال خویش می‌رسد و همگان با مسالمت در کنار یکدیگر و بدون مزاحمت شیاطین جنی و انسانی، زیست مؤمنانه‌ای را آغاز می‌کنند. امام صادق علیه‌السلام یکی از دستاوردهای حکومت امام مهدی(عج) را زدودن غم و اندوه از شیعه معرفی کرد و فرمود «هُوَ المُفرِّجُ الکُرَبِ عَن شیعَتِه بَعد ضَنکٍ شَدیدٍ وَ بَلاءٍ طَویل؛ او (مهدی(عج) ) است که پس از دوران‌های طولانی بلاخیز و تنگناهای طاقت‌فرسا، غم‌ها و گرفتاری‌ها را از شیعیانش برطرف می‌کند.» (الزام‌الناصب، ص ١٣٨) به تعبیر امام صادق(ع) حتی اموات هم از ظهور امام عصر (عج) بهره می‌برند؛ امام در این باره فرمود «وَ لَا یَبْقَى مُؤْمِنٌ مَیِّتٌ إِلَّا دَخَلَتْ عَلَیْهِ تِلْکَ الْفَرْحَةُ فِی قَبْرِهِ؛ (در وقت ظهور امام)، هیچ مؤمن از دنیا رفته باقی نمی‌ماند مگر آن که سرور و شادمانی قبر او را فرا می‌گیرد.» (بحار، ج ٥٢، ص ٣٢٨)
تغییرات جغرافیایی و آبادانی شهرها از دیگر دستاوردهای ظهور امام عصر(عج) است؛ چه اینکه طی نبردهای فراوانی که دشمنان علیه بشریت تحمیل کردند و طی مبارزاتی که امام(ع) با سپاه کفر داشتند، بسیاری از شهرها رو به ویرانی رفته است. بنابراین ضمن بازسازی شهرها، آنها را رو به آبادانی آن هم با قوانین بهشت‌گونه می‌برد. امام باقر(ع) نیز در این باره فرمود «فَلَا یَبْقَى فِی الْأَرْضِ خَرَابٌ إِلَّا قَدْ عُمِر؛ جای مخروبه‌ای در زمین باقی نمی‌ماند الّا آنکه آباد می‌شود. (بشارة‌الاسلام، ص ٩٩) یا امام حسین(ع) در توصیف فضای بهشت‌گونۀ حکومت مهدوی (عج) فرمود «در روى زمین شخص نابینا و زمینگیر و مبتلائى نخواهد بود مگر اینکه خداوند به وسیلۀ ما اهل‌بیت بلا را از او برطرف مى‌کند؛ وَ لَا یَبْقَى عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ أَعْمَى وَ لَا مُقْعَدٌ وَ لَا مُبْتَلًى إِلَّا کَشَفَ اللَّهُ عَنْهُ بَلَاءَهُ بِنَا أَهْلَ الْبَیْتِ.» و نیز در ادامه با اشاره به نزول برکات زمین و آسمان فرمود «به قدرى برکت از آسمان به سوی زمین نازل مى‌شود که شاخه درخت از زیادى میوه مى‌شکند؛ میوه زمستانى در تابستان و میوه تابستانى در زمستان خورده مى‌شود‌؛ وَ لَیُنْزِلَنَّ الْبَرَکَةَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ حَتَّى إِنَّ الشَّجَرَةَ لَتُقْصَفُ بِمَا یَزِیدُ اللَّهُ فِیهَا مِنَ الثَّمَرَةِ وَ لَتَأْکُلُنَّ ثَمَرَةَ الشِّتَاءِ فِی الصَّیْفِ وَ ثَمَرَةَ الصَّیْفِ فِی الشِّتَاءِ.» (الخرائج و الجرائح قطب راوندی، ص848)
اینها گوشه‌ای از ثمرات ظهور امام عصر (عج) است که خداوند از مجرای وجود آن نور مقدس در عالم رقم می‌زند که البته شرط آن، جهاد با آن دست از دشمنانی است که زمین را به فساد کشیده و به کشتار مردم می‌پرداختند.