«حجاب»؛ لغتی است که فوری ذهنمان را می‌برد سمت یک خانم چادری یا مانتویی که خیلی در حقش جفا شده است. تمام تأویل و تفسیرش را گنجانده‌ایم در نوع خاصی از پوشش خانم‌ها؛ در حالیکه این لغت و احکام و قوانین مربوط به آن، قوانین تعامل زنان و مردان را در جامعه بیان می‌کند.

تأکید اسلام بر اینست که زنان، عفت بورزند و با حجاب باشند و مردان نیز تقوا پیشه کنند و چشمان خود را از نگاه ناپاک نگه دارند تا جامعه‌ای سالم داشته باشیم، اما آنچه امروز مورد غفلت است، حفظ حجاب مردان و نگاه زنان است!

اینکه اسلام زنان را بیش از مردان به پوشاندن خودشان سفارش می‌کند، به جذابیت‌های ظاهری زنان بر می‌گردد و نیز به این نکته که مردان بیش از زنان، به‌واسطه حس بینایی، تحریک می‌شوند. شاید دیدن یک زن نیمه‌برهنه برای یک مرد، چندین برابر دیدن یک مرد نیمه‌برهنه برای یک زن، عامل ایجاد مفسده باشد و به همین دلیل است که مردان بیشتر توصیه شده‌اند که از نگاه خود مراقبت کنند و از لحاظ پوشش نیز نسبت به زنان، آزادی بیشتری دارند، اما این آزادی، به معنای آزادی مطلق نیست.

متأسفانه امروزه شاهد این هستیم که برخی جوانان به پوشش‌های بازتری نسبت به عرف جامعه روی آورده‌اند. بلوزهای تنگ و چسبان، شلوارهای فاق‌کوتاه و پیراهن‌هایی با دکمه‌های باز و آزاد، از مصادیق این نوع بی‌مبالاتی در پوشش مردان است.

این گرایش پوششی را می‌توان در سه‌محور زیر بررسی کرد:

** تا پیش‌ازاین لباس تنگ و چسبان، بیشتر در میان زنان رواج داشت و برخی از مدل‌های مد شده مردانه، الهام گرفته از الگوهای زنانه هستند. این مطلب با توجه به رنگ‌های به‌کار رفته در لباس‌ها، بیشتر به چشم می‌آید. اسلام، مردان را از پوشیدن لباس زنانه و زنان را از پوشیدن لباس مردانه نهی کرده است. وقتی پوشش مردانه و زنانه حدومرز نشناسند، نقش‌ها و تکالیف جنسیتی هم مبهم می‌مانند.

** بسیاری از طرح و مدل‌های به‌کار رفته در پوشش امروز جوانان، از آن سوی آب‌ها ارائه شده‌اند. انواع نمادهای شیطان‌پرستی و فرقه‌های انحرافی که برخی تنها به‌خاطر مدشدن از آن‌ها استفاده می‌کنند، دارای مفاهیمی ضددینی و ضدفرهنگی‌اند و اغلب این پوشش‌ها با عرف پوششی جامعه ما، سازگاری ندارند و منظره‌های ناخوشایندی را در کوچه و خیابان، از نوع پوشش جوانان به‌وجود می‌آورند. یکی از موارد ممنوعه پوشش در اسلام که اختصاصی به زن و مرد ندارد، تشابه به لباس کفار است.

گرچه امروزه کمتر کسی نام حجاب را بر قوانین و احکام پوشش مردان می‌گذارد، اما مردان جامعه ما باید تلاش کنند که علاوه‌بر حفظ نگاه، پوششی در شأن‌ومنزلت یک مرد مسلمان داشته باشند تا بتوانیم به سمت جامعه‌ای سالم پیش برویم. پوششی که شاید نام حجاب را نتوان بر آن گذاشت، اما زیبنده یک مرد مسلمان است.

** یکی از موضوعاتی که به حفظ حیا کمک می‌کند، پوشیدگی است. با توجه به تأکید بیشتر اسلام بر حفظ حیای زنان، پوشیدگی آنان نیز باید بیشتر باشد و مردان نیز به تناسب خودشان، باید در حفظ حیا بکوشند. لباس‌هایی که از اندازه و مدل مناسبی برای حفظ حیا برخوردار نباشند، کم‌کم موجب کم‌رنگ شدن این میل فطری در افراد شده، در درازمدت، در نوع رابطه با اطرافیان و مخصوصاً نامحرم، اثر می‌گذارند.

همان اثراتی که لباس نامناسب در زنان بر ساختار خانواده و تنوع‌طلبی مردان می‌گذارد، درصورتی که مردان لباس نامناسب بپوشند، تکرار خواهد شد.

اختلاط زن و مرد در یک محیط، پوشیدن لباس‌های محرک توسط آنان و همچنین عدم کنترل نگاه و رفتارهای صمیمانه، عواملی است که این روزها بستر نارضایتی و در برخی موارد خیانت به همسر را فراهم می‌‍کند. بهتر است تا دیر نشده، با رعایت حیای بیشتر، زمینه بروز این مشکلات را کم کنیم.