با این که برخی کارخانه‌های تولیدی مثل شرکت داروسازی ثامن آستان قدس رضوی توان تولیدی خود را ۵۰ درصد افزایش داده تا ماهانه ۵/۴میلیون انواع سرم را در شبکه‌بهداشت و درمان عرضه کند، اما بازار همچنان عطش سرم دارد و مزه شیرین این تلاش‌ها هنوز زیر دندان متقاضیان خرید سرم نرفته‌است. از این که مردم در این واویلای نبود سرم چه می‌کشند و چطور هر جا که می‌روند به در بسته می‌خورند، حکایت‌های تلخی به گوش می‌رسد.

خیلی‌ها این روز‌ها با خواهش و التماس دل داروخانه‌ای را به رحم می‌آورند و سرمی می‌گیرند، برخی هم پول بیشتری می‌دهند و یک سرم ۵۰۰۰ تومانی را تا چند برابر قیمت می‌خرند تا کارشان راه بیفتد، بقیه هم که دستشان به این محلول حیات بخش نمی‌رسد، سماق می‌مکند تا زمانی که اوضاع دوباره عادی شود. در این میان عده‌ای با رابطه بازی، سرم را به برخی بیماران می‌رسانند و آن‌طور که ما کسب اطلاع کردیم برخی افراد شاغل در مراکز درمانی چندتایی از سرم‌های موجود را به دست دوست و آشنا می‌رسانند. حاصل این وضعیت شده‌است بلبشوی فعلی که بیماران و افرادی که هرکدام به نوعی به سرم نیاز دارند، در حسرت مانده‌اند، آن هم در شرایطی که نمی‌دانیم آیا موانع تولید سرم در کشور رفع شده و آیا محموله وارداتی که قرار است کفاف یک ماه نیاز کشور را بدهد سرانجام این هفته از راه می‌رسد یا خیر.

 کمبود سرم از جنس فردیس

همه شهر‌های بزرگ و کوچک کشور گرفتار کمبود سرم‌های تزریقی‌اند، از همه نوعش، حتی سرم‌های شست‌وشو که افراد درگیر با سینوزیت و آلرژی آن را خوب می‌شناسند. یکی از پزشکان تهرانی به ما می‌گوید کمبود این سرم به حدی شدید است که او به بیمارانش فرمول ساخت سرم را یاد می‌دهد تا خودشان در خانه آن را بسازند.

وضعیت سرم‌های تزریقی در کشور هم به همین اندازه خراب است و، چون نمی‌توان آن‌ها را در خانه ساخت، مردم بابتش رنج بیشتری می‌برند.

در شهری مثل مشهد که گفته می‌شود از شدت درگیری با کرونای دلتا وضعیتی سیاه پیدا کرده و به قول رئیس بخش آی‌سی‌یوی کرونا بیمارستان امام‌رضای آن، خوابیدن بیماران جلوی در بیمارستان‌ها نزدیک است. دو هفته است هیچ داروخانه شهری سرم ندارد و سرم‌های تولیدی فقط در بیمارستان‌ها توزیع می‌شود.

این وضعیت -که ناشی است از دستور اخیر سازمان غذا و دارو که توزیع همه سرم‌های تزریقی را تا اطلاع ثانوی فقط در داروخانه‌های بیمارستانی مجاز کرده- گرچه مردم شهر‌های بزرگ از جمله مشهد را نیز به عسر و حرج انداخته، ولی در شهر فردیس بیشتر موجب سرگردانی مردم شده‌است.

در این شهر استان البرز هیچ تخت بیمارستانی وجود ندارد، اما سرم در هیچ داروخانه‌ای نیز توزیع نمی‌شود و در نتیجه اگر یکی از اهالی فردیس به سرم نیاز داشته‌باشد باید راهی کرج یا تهران شود که خب سرم در این دو شهر نیز یافت نمی‌شود.

البته این فقط حکایت شهر فردیس و مردمانش نیست، بلکه در همه شهر‌های کشور که تخت بیمارستانی وجود ندارد، یافتن سرم به چالشی جدی تبدیل شده؛ چالشی که در عین غم‌انگیز بودن، خنده‌دار شده‌است.

 روز‌های سخت کرونایی‌های سرپایی

بیمارانی که این روز‌ها زیر سایه کمبود سرم و مضیقه تخت‌های بیمارستانی، موفق به بستری در یکی از مراکز درمانی شده‌اند حال و روزشان از بقیه بیماران بهتر است. هرچه باشد در بیمارستان‌ها، بیمار و اقوامش برای خرید سرم به آب و آتش نمی‌زنند. ما نیز که دیروز پیگیری کردیم دو بیمارستان بزرگ تهران که این روز‌ها اغلب تخت‌هایشان در اشغال بیماران کرونایی است با این که مشکلات زیاد دارند، ولی دغدغه تامین سرم ندارند.

علی جمالیان، رئیس بیمارستان شهید لواسانی که بیمارستان تخصصی قلب و عروق است دیروز به ما گفت: خوشبختانه، چون مصرف سرم در بیمارستان‌های تخصصی قلب فوق‌العاده بالاست ما به اندازه دو ماه در انبارهایمان سرم داشتیم، برای همین بعد از شروع کمبود‌ها به مشکل برنخوردیم.

خسرو صادق‌نیت، رئیس بیمارستان امام‌خمینی نیز به ما توضیح داد: کمبود جدی در سرم نداریم، چون هم از قبل به اندازه کافی سرم تامین شده و هم این روز‌ها که این محصول با کمبود مواجه است سرم را با یک‌سری مراعات‌ها مصرف می‌کنیم.

سه هفته است سرم در داروخانه‌ها توزیع نمی شود و تقریبا ۱۰روز است که قحطی سرم شده، یک هفته‌ای نیز می‌شود که این کمبود، راه به رسانه‌ها برده و همه را،‌ حتی کسانی که سرو کاری با سرم ندارند، خبردار کرده. با این حال هنوز خبری از محموله‌های وارداتی که سازمان غذا و دارو هفته قبل وعده وارداتش از هند و ترکیه را داده‌بود، نیست.

با این که برخی کارخانه‌های تولیدی مثل شرکت داروسازی ثامن آستان قدس رضوی توان تولیدی خود را ۵۰ درصد افزایش داده تا ماهانه ۵/۴میلیون انواع سرم را در شبکه‌بهداشت و درمان عرضه کند، اما بازار همچنان عطش سرم دارد و مزه شیرین این تلاش‌ها هنوز زیر دندان متقاضیان خرید سرم نرفته‌است. از این که مردم در این واویلای نبود سرم چه می‌کشند و چطور هر جا که می‌روند به در بسته می‌خورند، حکایت‌های تلخی به گوش می‌رسد.

خیلی‌ها این روز‌ها با خواهش و التماس دل داروخانه‌ای را به رحم می‌آورند و سرمی می‌گیرند، برخی هم پول بیشتری می‌دهند و یک سرم ۵۰۰۰ تومانی را تا چند برابر قیمت می‌خرند تا کارشان راه بیفتد، بقیه هم که دستشان به این محلول حیات بخش نمی‌رسد، سماق می‌مکند تا زمانی که اوضاع دوباره عادی شود. در این میان عده‌ای با رابطه بازی، سرم را به برخی بیماران می‌رسانند و آن‌طور که ما کسب اطلاع کردیم برخی افراد شاغل در مراکز درمانی چندتایی از سرم‌های موجود را به دست دوست و آشنا می‌رسانند. حاصل این وضعیت شده‌است بلبشوی فعلی که بیماران و افرادی که هرکدام به نوعی به سرم نیاز دارند، در حسرت مانده‌اند، آن هم در شرایطی که نمی‌دانیم آیا موانع تولید سرم در کشور رفع شده و آیا محموله وارداتی که قرار است کفاف یک ماه نیاز کشور را بدهد سرانجام این هفته از راه می‌رسد یا خیر.

 کمبود سرم از جنس فردیس

همه شهر‌های بزرگ و کوچک کشور گرفتار کمبود سرم‌های تزریقی‌اند، از همه نوعش، حتی سرم‌های شست‌وشو که افراد درگیر با سینوزیت و آلرژی آن را خوب می‌شناسند. یکی از پزشکان تهرانی به ما می‌گوید کمبود این سرم به حدی شدید است که او به بیمارانش فرمول ساخت سرم را یاد می‌دهد تا خودشان در خانه آن را بسازند.

وضعیت سرم‌های تزریقی در کشور هم به همین اندازه خراب است و، چون نمی‌توان آن‌ها را در خانه ساخت، مردم بابتش رنج بیشتری می‌برند.

در شهری مثل مشهد که گفته می‌شود از شدت درگیری با کرونای دلتا وضعیتی سیاه پیدا کرده و به قول رئیس بخش آی‌سی‌یوی کرونا بیمارستان امام‌رضای آن، خوابیدن بیماران جلوی در بیمارستان‌ها نزدیک است. دو هفته است هیچ داروخانه شهری سرم ندارد و سرم‌های تولیدی فقط در بیمارستان‌ها توزیع می‌شود.

این وضعیت -که ناشی است از دستور اخیر سازمان غذا و دارو که توزیع همه سرم‌های تزریقی را تا اطلاع ثانوی فقط در داروخانه‌های بیمارستانی مجاز کرده- گرچه مردم شهر‌های بزرگ از جمله مشهد را نیز به عسر و حرج انداخته، ولی در شهر فردیس بیشتر موجب سرگردانی مردم شده‌است.

در این شهر استان البرز هیچ تخت بیمارستانی وجود ندارد، اما سرم در هیچ داروخانه‌ای نیز توزیع نمی‌شود و در نتیجه اگر یکی از اهالی فردیس به سرم نیاز داشته‌باشد باید راهی کرج یا تهران شود که خب سرم در این دو شهر نیز یافت نمی‌شود.

البته این فقط حکایت شهر فردیس و مردمانش نیست، بلکه در همه شهر‌های کشور که تخت بیمارستانی وجود ندارد، یافتن سرم به چالشی جدی تبدیل شده؛ چالشی که در عین غم‌انگیز بودن، خنده‌دار شده‌است.

 روز‌های سخت کرونایی‌های سرپایی

بیمارانی که این روز‌ها زیر سایه کمبود سرم و مضیقه تخت‌های بیمارستانی، موفق به بستری در یکی از مراکز درمانی شده‌اند حال و روزشان از بقیه بیماران بهتر است. هرچه باشد در بیمارستان‌ها، بیمار و اقوامش برای خرید سرم به آب و آتش نمی‌زنند. ما نیز که دیروز پیگیری کردیم دو بیمارستان بزرگ تهران که این روز‌ها اغلب تخت‌هایشان در اشغال بیماران کرونایی است با این که مشکلات زیاد دارند، ولی دغدغه تامین سرم ندارند.

علی جمالیان، رئیس بیمارستان شهید لواسانی که بیمارستان تخصصی قلب و عروق است دیروز به ما گفت: خوشبختانه، چون مصرف سرم در بیمارستان‌های تخصصی قلب فوق‌العاده بالاست ما به اندازه دو ماه در انبارهایمان سرم داشتیم، برای همین بعد از شروع کمبود‌ها به مشکل برنخوردیم.

خسرو صادق‌نیت، رئیس بیمارستان امام‌خمینی نیز به ما توضیح داد: کمبود جدی در سرم نداریم، چون هم از قبل به اندازه کافی سرم تامین شده و هم این روز‌ها که این محصول با کمبود مواجه است سرم را با یک‌سری مراعات‌ها مصرف می‌کنیم.

درباره این که چرا حال و روز سرم در کشورمان تا این حد وخیم شده تا به حال زیاد حرف زده و چند علت عمده برای آن شمرده شده است. از جمله محمود نجفی‌عرب، رئیس کمیسیون اقتصاد سلامت اتاق بازرگانی تهران به پنج دلیل اشاره کرده که خروج یکی از شرکت‌های اصلی سرم‌سازی از چرخه تولید، افزایش مصرف سرم در بیمارستان‌ها در پی افزایش شیوع کرونا، محدودیت در واردات یکی از محصولات پتروشیمی که در بسته‌بندی سرم کاربرد دارد، قطعی برق و قاچاق معکوس یعنی خروج غیرقانونی سرم از کشورمان را علت کاهش موجودی سرم تزریقی در بازار اعلام کرده است.

البته حیدرمحمدی، مدیرکل دارو و مواد تحت کنترل سازمان غذا و دارو از میان این پنج علت یکی را عامل مهم‌تری در کمبود سرم‌های تزریقی در کشور دانسته است. شرح ماوقع از زبان او این‌گونه است: تابستان سال گذشته یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های سرم‌سازی کشور از ما درخواست کرد توزیع سرم را برای آن شرکت متوقف کنیم تا خط GMP کارخانه را اصلاح کندو کیفیت خطوط را ارتقا دهد که مخالفت کردیم و این برنامه به اواخر سال در پاییز و زمستان که نیاز به سرم کمتر است، موکول شد. در نهایت فصل پاییز این مجوز به شرکت داده شد که البته به علت تحریم نتوانست دستگاه‌ها را وارد کند، در نتیجه کار بازسازی خطوط از بهمن شروع شد، درحالی که این شرکت نتوانست به تعهد برگشت به کار در اوایل سال ۱۴۰۰ عمل کند و قول راه‌اندازی را برای ماه شهریور داده‌اند.

پس تا اینجای کار، بزرگ‌ترین کارخانه تولید سرم در کشور به علت عمل نکردن به تعهداتش که حتما به جبر زمانه بوده، مقصر کمبود سرم است، ولی نایب رئیس انجمن داروسازان کشورمان نظر دیگری دارد. علی فاطمی در تحلیل وضع موجود به جام‌جم می‌گوید: کمبود سرم در کشور یک علت بیشتر ندارد و آن هم توقف تولید سرم در شرکت شهید قاضی تبریز است که ماهانه ۱۱میلیون سرم معادل ۴۰درصد سرم تولیدی کشور را تامین می‌کرد. این شرکت طبق تعهدش باید از ۵ تیر وارد مدار تولید می‌شد، اما به علت مشکلات تحریمی موفق به این کار نشد. اما این تنها بخشی از ماجرای کمبود سرم در کشور است نه همه آن.

فاطمی می‌گوید: وقتی توقف تولید ماهانه چهار میلیون سرم در شرکت شهیدقاضی اعلام شد، برخی شرکت‌ها به سازمان غذا و دارو اعلام کردند آماده واردات سرم هستند، اما این موضوع در بروکراسی‌های این سازمان از قلم افتاد. حتی با این که چهار تولیدکننده سرم در کشورمان در این مدت شیفت‌های کاری را افزایش دادند و تا ماه‌های ابتدایی سال اجازه ندادند کمبود سرم در کشور شدت بگیرد، ولی با شروع موج پنجم کرونا و افزایش مصرف، کمبود به‌تدریج شدت گرفت تا امروز که در هیچ داروخانه شهری سرم یافت نمی‌شود.

وی می‌افزاید: سازمان غذا و دارو و وزارت بهداشت باید این وضع را پیش‌بینی می‌کردند و با واردات سریع و به‌موقع از شکل‌گیری وضع موجود جلوگیری می‌کردند، اما سازمان غذا و دارو وقتی به یاد واردات افتاد که دیر شده و کشور مورد نظر نیز هند بود که خودش درگیر کروناست و اجازه خروج سرم از کشورش را نمی‌دهد. ما نباید همه تخم‌مرغ‌هایمان را در یک سبد می‌گذاشتیم، بلکه باید به زنجیره تامین بیش از این‌ها توجه می‌کردیم، چون سرم جزو اقلام غیرقابل جایگزینی است که جان بسیاری از بیماران به وجود آن وابسته است.