سعید زنگنه اظهار کرد: تعیین و ترسیم چشم اندازی روشن از آینده شهرها در ارتقا کیفیت زندگی شهری بسیار مؤثر است و در این فرآیند نیاز است تمامی ابعاد اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و کالبدی در سطوح شهری و فرا شهری مورد توجه قرار بگیرد.

وی افزود: بسیاری از شاخصه‌های فرامنطقه‌ای بر سکونتگاه‌های شهری تأثیر مستقیم و غیر مستقیم می‌گذارد لذا نیاز است این مولفه‌ها، عوامل اثرگذار، حتی روند تغییر آنها، حتماً در فرآیند تدوین برنامه‌ها و طرح‌های شهری در نظر گرفته شود.

این دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری خاطرنشان کرد: از جمله بخش‌هایی که در طرح‌های کلان شهری حتماً باید مورد توجه قرار بگیرد، تعیین ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های هر شهر و هر منطقه شهری است؛ تعیین این ظرفیت‌ها و تهیه برنامه‌هایی بر این اساس موجب شده شهر روند توسعه پایداری داشته باشد و بتواند هزینه‌های خود را تأمین کند.

زنگنه تصریح کرد: از آنجا که شهر در یک منطقه واقع شده، نیاز است حتماً ظرفیت‌ها و تهدیدات آن منطقه شهری نیز مشخص شود تا جمعیت و فعالیت به صورت عادلانه و متناسب در سطح منطقه توزیع شده و تمامی فشارها بر شهر مادر نباشد؛ بی توجهی نسبت به این مسئله هزینه زیادی را به شهر و زیرساخت‌های شهری وارد می‌کند و تبعات مختلفی از جمله تبعات زیست محیطی در پی خواهد داشت.

وی اضافه کرد: تمرکزگرایی که به تازگی در سطوح منطقه‌ای، فرامنطقه‌ای و استانی ایجاد شده، موجب تمرکز سرمایه، جمعیت، امکانات و خدمات در بخش‌ها و نقاط محدودی شده است که این خود علاوه بر داشتن تبعات فراوان برای آن نقاط شهری، عدالت در توزیع منابع را زیر سوال می‌برد.

این دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری گفت: شهر گرایی از جمله دلایلی است که به این موضوع دامن زده و موجب شده تا بسیاری از مردم در پی توسعه‌نیافتگی سکونتگاه‌های خود اعم از روستا یا شهر، به شهرهای کوچک، متوسط و بزرگ مهاجرت کنند.

زنگنه افزود: شهرها وقتی بزرگ‌تر می‌شوند قطعاً منابع بیشتری مصرف می‌کنند و باید به تبع نظام و نحوه برنامه ریزی برای آنها نیز متفاوت‌تر باشد در حالی که نظام برنامه ریزی شهرهای ما هنوز سنتی است و همین امر موجب شده نتواند پاسخگوی نیازهای شهری باشد و امروزه شهرها با انواع چالش‌ها روبرو است.