ناصر پروانی درباره غزل‌های امروزی بیان کرد: غزل بازمانده قالب‌های شعر کلاسیک است. به دلیل نوع ساختار و شکلی که قافیه در آن پیدا می‌کند، در شعر امروز جایگاه خوبی دارد و فضای خوبی را به خود اختصاص داده است. از این رو قالب غزل پرچمدار شعر امروز است. تفاوت غزل امروز با غزل‌های دیروز را در قالب و ساختار مشاهده نمی‌کنیم؛ بلکه در نوع واژه‌هایی است که در غزل امروزی به کار می‌رود.

وی ادامه داد: واژه‌هایی که در آثار غزل‌سرایانی از جمله حافظ، سعدی و صائب تبریزی دیده می‌شود، در زبان محاوره امروز ما دور از ذهن هستند. برای فهم معنای آن‌ها در کتاب‌های درسی مان معنای کلمات را می‌نوشتند. در غزل‌های موفق امروز نوآوری در واژه رخ داده است.

این شاعر با اشاره به اینکه واژه‌های مهجور را نمی‌توان در غزل امروز به کار برد، ابراز کرد: در صورتی که شکل غزل تغییر کند به قالب جدیدی وارد می‌شویم که از آن می‌توان با عنوان شعر نیمایی یاد کرد. شاعر باید در اثرش موضوع و موضع داشته باشد. بدین معنا که اندیشه اش را در شعرش بازتاب دهذ.

پروانی اظهار کرد: ساختار غزل عاشقانه است. وقتی شاعرانی مانند حافظ، صائب تبریزی و رهی معیری شعر را به اوج می‌رسانند در غزل از مضمون عاشقانه استفاده می‌کنند. غزل بهترین قالب برای بیان احساس است و دربیان موضوع و موضع هم باید بتوان از آن استفاده کرد. درصورتی که بخواهیم از واژه‌های مهجور در غزل امروز استفاده کنیم، کسی شعر را نمی‌خواند، از این رو مجبوریم از واژه‌های امروزی در غزل استفاده کنیم.

این شاعر تاکید کرد: غزل‌سرایان می‌توانند در زمینه استفاده از صنایع ادبی نوآوری کنند، نه اینکه ساختار غزل را تغییر دهند. چون این مسئله به طور فرسایشی به شعر فارسی آسیب می‌زند.