تولید زعفران در ایران آیینه‌ تمام‌نمای تولید زعفران در جهان است. این ادعا یک شعار نیست چراکه از کل زعفران تولیدی در دنیا 90 درصد در ایران و 10 درصد در سایر کشورها و به‌‌صورت غیرمتمرکز تولید می‌شود.

کشت زعفران در خراسان از اصلی‌ترین منابع تولید زعفران در ایران است. سه استان خراسان رضوی، خراسان جنوبی و خراسان شمالی به ترتیب بیشترین میزان تولید زعفران در ایران را به خود اختصاص داده‌اند.

تولید زعفران در ایران اکنون وارد فاز جدیدی شده و دیگر تنها به خراسان بزرگ متکی نیست. اکنون سرتاسر اقلیم ایران مهد پرورش زعفران ناب ایرانی است.

معاون بهبود تولیدات گیاهی سازمان جهاد کشاورزی استان کردستان در خصوص کشت این گیاه در استان اظهار کرد: منشأ گیاه زعفران از دامنه‌های زاگرس (اقوام ماد) است که نام پارسی کهن آن «کرکم» است.

محمدصالح احمدی با اشاره به اینکه در جهان 100 گونه زعفران وجود دارد که تنها یک‌ گونه آن قابلیت زراعت دارد افزود: مصرف سرانه زعفران در ایران 0.25 گرم در سال است و از هر 170 هزار کلاله یک کیلو زعفران به دست می‌آید.

وی بیان کرد: کارهای تحقیقاتی مختلفی روی گیاه زعفران در کردستان انجام‌شده که ازجمله آن می‌توان به بررسی زمان اولین آبیاری با توجه به شرایط آب و هوایی شهرستان‌های استان و همچنین بررسی کیفیت و کمیت زعفران در نقاط مختلف استان اشاره کرد.

معاون بهبود تولیدات گیاهی سازمان جهاد کشاورزی استان کردستان بابیان اینکه هرساله از نیمه دوم آبان ماه برداشت محصول زعفران در استان آغاز می‌شود، خاطرنشان کرد: در حال حاضر 63 هکتار از اراضی استان زیر کشت گیاه زعفران قرار گرفته است.

احمدی گفت: پیش‌بینی می‌شود امسال 253 کیلوگرم زعفران از سطح مزارع این محصول در استان برداشت‌ شده و روانه بازار مصرف شود.

وی با اشاره به اینکه این گیاه در تمام شهرستان‌های استان کشت می‌شود، عنوان کرد: بیشترین سطح زیرکشت این گیاه در شهرستان بیجار با هشت هکتار و کمترین آن با سطح زیر کشت یک هکتار در شهرستان قروه است.

معاون بهبود تولیدات گیاهی سازمان جهاد کشاورزی استان کردستان با بیان اینکه به‌طور متوسط میزان عملکرد زعفران در هر هکتار پنج الی 6 کیلوگرم است افزود: قیمت هر کیلو گیاه زعفران به‌صورت خرده‌فروشی 30 تا 35 میلیون تومان است.

وی تصریح کرد: تاکنون مجوز دو واحد بسته‌بندی هرکدام با ظرفیت 500 کیلوگرم در استان کردستان صادرشده است.

زعفران که از آن به‌عنوان طلای سرخ یاد می‌شود علاوه بر سودآوری خوبی که برای کشاورزان دارد، می‌تواند پای دیگر صنایع تبدیلی و تکمیلی وابسته به خود را به کردستان باز کند، از طرفی می‌تواند وابستگی کشاورزی استان به منابع آبی را کاهش دهد.