این روش برای اولین‌بار در قرن چهاردهم در ژاپن متولد شد، آن‌ها به‌جای قطع کامل درختان, آن‌ها را هرس می‌کنند و 700 سال است که بدون قطع درختان سرو از آن‌ها چوب تولید می‌کنند. در این روش شاخه‌های پایه درختان سرو هرس می‌شوند و تنه اصلی آن‌ها صاف می‌ماند. از آنجایی که این روش در رشد مجدد درخت تأخیری ایجاد نمی‌کند، نسبت به روش معمول قطع کامل درختان به صرفه‌تر است.

هرس کردن درختان به‌جای قطع کردن آن‌ها اجازه می‌دهد تا درخت مجدداً رشد کند و دوباره جوانه بزند در حالی که از چوب آن نیز استفاده می‌شود. این تکنیک کمک می‌کند تا بدون نیاز به قطع کردن کل درخت، الوارهای بیش‌تر و محکم‌تری نیز تولید شود. در واقع دایسوگی یک تکنیک مدیریت جنگل‌داری پایدار برای تولید مقدار زیادی چوب بدون قطع درختان است.

با استفاده از این تکنیک چوب به دست آمده مستقیم و یکنواخت رشد می‌کند و الوارهایی که به این شکل به دست می‌آیند برای استفاده در پروژه‌های عمرانی مناسب هستند. همچنین چوب تولید شده به روش آیسوگی به دلیل انعطاف و دوام بیش‌تر نسبت به سایر انواع چوب، تقاضای زیادی در بازار دارد.

با استفاده از روش دایسوگی می‌توان بیش‌ترین تعداد الوار چوب را از یک منطقه محدود زمین به دست آورد. این روش باعث جلوگیری از جنگل‌خواری که یکی از اصلی‌ترین معضلات زیست محیطی است می‌شود و از نابودی زیستگاه جانوران، آسیب به تنوع زیستی و فرسایش خاک و از بین رفتن خاک حاصلخیز جلوگیری می‌کند.

با توجه به فراوانی گونه درخت سرو در ایران که از حدود هفت هزار سال قبل در بسیاری از مناطق کشور ما رشد می‌کند به نظر می‌رسد این روش می‌تواند در جلوگیری از نابودی این درختان کهن سال در عین استفاده از الوار آن‌ها مؤثر باشد.