بخشی از سخنان این استاد اخلاق در ادامه می‌آید:

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم. الَّذینَ آمَنُوا وَ لَمْ یَلْبِسُوا إیمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِکَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدُونَ (82 انعام). مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیْرٌ مِنْهَا وَهُمْ مِنْ فَزَعٍ یَوْمَئِذٍ آمِنُونَ (89 نمل) ببینید در آیه اول گفتیم الَّذینَ آمَنُوا وَ لَمْ یَلْبِسُوا إیمانَهُمْ بِظُلْمٍ؛ آن‌هایی که ایمان آورده‌اند و ایمانشان را با ظلم خدشه‌دار نکرده‌اند، ظلم نکرده‌اند، ایمانشان را با ظلمی قاطی نکرده‌اند، مخلوط نکرده‌اند، مخدوش نکرده‌اند، خدشه‌دار نکرده‌اند. أُولئِکَ لَهُمُ الْأَمْنُ. آن آیه می‌فرماید مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیْرٌ مِنْهَا وَهُمْ مِنْ فَزَعٍ یَوْمَئِذٍ آمِنُونَ؛ هرکس که حسنه بیاورد، که بحثش را کردیم؛ هرکس که حسنه بیاورد، وقتی به آن عالم آمد، فقط خوبی بیاورد. این زبان دیگری از همان آیه است، آنجا فرمودند ایمانش را با ظلم خدشه‌دار نکند، اینجا می‌فرمایند که هرکس که به آخرت آمد، حسنه بیاورد. ایمان دست‌نخورده.

خدمتتان عرض کردم، این شدنی است. من آدم‌هایش را دیده‌ام؛ جوان‌های اینجوری را دیده‌ام. آدم یک ذره همت کند، می‌تواند از همه گناهان پرهیز کند. می‌تواند از همه گناهان دوری کند. و آن شب‌های اول یک ریشه برایتان عرض کردم و آن این بود که آدم نمازش را خوب بخواند، نمازش را اول وقت بخواند، نمازش را صحیح بخواند، این نماز کمک می‌کند؛ کمک می‌کند، مثل اینکه یک ستون است. چهارتا تیر آهن برای حفاظت این ستون گذاشته‌اند، آدم نمازش را که درست می‌خواند، مثل این است که چهارتا تیر آهن برای حفاظت زندگی‌اش، برای حفاظت دینش و برای حفاظت اخلاقش گذاشته‌اند.

نماز خوب آدم را به درست رفتار کردن موفق می‌کند؛ اگر آدم در زندگی درست رفتار کرد، در زندگی‌اش به عبارت قرآن خَلَطُوا عَمَلًا صَالِحًا وَآخَرَ سَیِّئًا (102 توبه) عمل صالح را با عمل (گناه) مخلوط نکرد، این بیچاره یک گناه کرده بود؛ یک گناه! در موردش آیه آمده خَلَطُوا عَمَلًا صَالِحًا وَآخَرَ سَیِّئًا، چه به زحمت افتاد، در توبه کردن چقدر سختی کشید تا خدا او را بخشید. اگر آدم نماز را خوب بخواند، اول وقت بخواند، با مواظبت بخواند، سعی کند حواسش را در نماز جمع کند، وسایل پرت شدن حواس را دور کند. مثلاً من و شما با هم یک معامله تجارتی داریم، یک ساعت داریم با هم داد و بیداد و هوار می‌کنیم، بعد هم من می‌خواهم بروم نماز بخوانم، خب همه مدت نمازم دارم تتمه دعواهای بیرون را ادامه می‌دهم. این‌ها را مواظبت کنم، کسی که از چشمش مواظبت کند، حواسش در نماز جمع می‌شود. اما اگر چشمش آزاد باشد، نه.

بنابراین چشمش را مواظبت می‌کند، نمازش را مواظبت می‌کند، این نمازش می‌شود نماز خوب. اول وقت و خوب! نماز خوب زندگی آدم را خوب می‌کند. به آدم قوت می‌دهد که گناه نکند، قوت می‌دهد، توانایی می‌دهد که گناه نکند. هرچه به زبانم آمد، نگویم. هرجا می‌شد نگاه کنم را نگاه نکنم. این‌ها به نماز قوت می‌دهد، توانایی می‌دهد؛ هر حرفی را نزنم، نماز اعمال آدم را تصحیح می‌کند، دین و ایمان آدم را تقویت می‌کند. نتیجه‌اش این است که آدم پاک و پاکیزه زندگی می‌کند، اگر پاک و پاکیزه زندگی کرد، آن طرف عالم هم أُولئِکَ لَهُمُ الْأَمْنُ؛ هیچ ترس و خوف و ناراحتی برایش نخواهد بود، هیچی. یک خدشه کوچک هم به زندگی آن عالمش برخورد نمی‌کند، یک خدشه کوچک! چرا؟ چون در این عالم پاک زندگی کرده. این پاکی به آن طرف می‌رود و تبدیل به امنیت می‌شود. امنیت، راحتی و خوشی. همان آیه دیگر می‌شود، مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ؛ این هیچ آلودگی همراه خودش نبرده. نمازش را درست خوانده. چون نمازش را درست خوانده بوده، سایر اعمالش را هم درست انجام داده. این می‌شود مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ.

بنابراین گفتیم وقتی به آن عالم می‌رود، جز خوبی همراه خودش نمی‌برد. اگر به پدر و مادر هم خدمت کنید و آن‌ها از شما راضی باشند، این هم کمک می‌کند که آدم بتواند گناه نکند، بتواند پاک زندگی کند، بتواند. رضایت پدر و مادر باعث می‌شود که زندگی شما پاک و پاکیزه باشد، یکی نماز بود که عرض کردیم، یکی هم خدمت به پدر و مادر. احترام به پدر و مادر؛ کاری کنیم دلشان خوش شود. والده ما یک پسرعمو داشت، خدا همه را رحمت کند، نمی‌دانم این با پدرش چه کار می‌کرد؟ چطور خدمت می‌کرد؟ من پدرش را هم دیده بودم، او می‌گفت که پسر دست توی خاکستر می‌کنی، طلا شود. زندگی او هم همین‌طور بود، وضع مالی خوب و با این وضع مالی خوب به خلق خدمت می‌کرد. بچه‌هایش هم خوب شدند، دامادهایش هم خوب شدند، رضایت پدر و مادر برای زندگی آدم همه‌ چیز خوب می‌آورد؛ نماز خوب و رضایت پدر و مادر.

دلخوشی پدر و مادر از شما مهم است؛ می‌بیند شما خوب درس می‌خوانی، دلش خوش است. این دل‌خوشی بر همه زندگی شما اثر می‌گذارد. بعد هم عرض کردیم إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی مَقامٍ أَمِینٍ (51 دخان). این آدم‌هایی که مواظب همه‌چیز زندگی خودشان هستند، مواظب رفتارشان هستند، مواظب اخلاقشان هستند، مواظب حرف زدنشان هستند، مواظب فکر کردنشان هستند و هر فکری نمی‌کنند. اگر یک فکر بدی آمد از ذهن خودشان دور می‌کنند، این‌ها می‌شوند متقین. این‌ها در جایگاه امن زندگی خواهند کرد و از دنیا امن به سراغشان می‌آید.