لاستیک‌های هواپیما، مدل‌های بزرگ‌تر لاستیک ماشین هستند و البته با این تفاوت که لاستیک هواپیما باید فشار بیشتری را تحمل کند. اما لاستیک‌های هواپیما چقدر عمر می‌کنند؟ وب‌سایت پلین‌نرد اشاره می‌کند که این موضوع به فاکتورهای مختلفی بستگی دارد.

شما احتمالا صدای متمایزی را که زمان نشستن هواپیما روی زمین شنیده می‌شود، به خاطر دارید، این صدا مثل این است که لاستیک وقتی به زمین برخورد می‌کند، جیغ می‌کشد.

 استیک‌های هواپیما، مدل خیلی بزرگ‌تری از لاستیک‌های ماشین هستند، آنها بار بسیار بیشتر، دمای بسیار بالاتر و سرعت بسیار بیشتری از ماشین را متحمل می‌شوند و همچنین لازم است از مقررات ایمنی سخت‌گیرانه‌ای پیروی کنند.

به دلیل همین شرایط است که آنها به مرور زمان فرسوده می‌شوند، لاستیک‌ها تولید شده‌اند که میزان مشخصی از فشار را تحمل کنند؛ بنابراین مکانیک‌ها به طور مداوم آنهارا بازرسی کرده و در صورت نیاز، عوض می‌کنند.

 لاستیک هواپیما چقدر با لاستیک ماشین متفاوت است؟

اول از همه اینکه لاستیک‌های هواپیما برای قربانی شدن طراحی‌ شده‌اند، یعنی مهندسان طوری آنها را طراحی کرده‌اند که به مرور زمان مستهلک می‌شوند، درست مثل لاستیک خودرو. برخلاف لاستیک خودرو، لاستیک‌های هواپیما برای پیمودن مسیری 80 هزار کیلومتری طراحی نشده‌اند، آن هم به این خاطر است که یک ماشین، لاستیک‌های خود را به‌صورت مدام و با فشار 200 کیلومتر بر ساعت، به زمین نمی‌کوبد.

مهندسان، لاستیک‌های هواپیما و ماشین را برای هدف‌ها و شرایط کاملا متفاوتی ایجاد کرده‌اند. اول از همه، لاستیک‌های هواپیما باید وزن و فشار بسیار بیشتری را تحمل کنند؛ برای مثال یک هواپیمای بوئینگ 737 چهار چرخ اصلی برای فرود دارد و باید حدود 66 هزار کیلوگرم وزن را تاب بیاورد، در حالی که یک ماشین معمولی هم اگر چه چهار چرخ دارد، اما نهایتا برای تحمل حدود 1600 کیلوگرم طراحی شده‌ا است.

دوم اینکه لاستیک‌های هواپیما با سرعت‌های بسیار بیشتری دست و پنجه نرم می‌کنند، سرعت فرود یک بوئینگ 737 در حدود 260 تا 280 کیلومتر بر ساعت است و این لاستیک‌ها باید انرژی بسیار بیشتری را در مقایسه با یک ماشین تحمل کنند که حتی با بیشترین سرعت هم، به طور متوسط، این اندازه سریع نمی‌روند.

 به دلیل شرایط سختی که لاستیک‌های هواپیما کار می‌کنند، به‌طور مرتب نظارت و بازرسی می‌شوند. نشانگرهای سایش روی لاستیک‌ها نشان می‌دهد که چه زمانی ممکن است زمان تعویض فرا رسیده باشد.

 فاکتورهای دیگر درباره لاستیک هواپیما

تعداد لاستیک‌های یک هواپیما به وزن آن بستگی دارد؛ یک هواپیمای سنگین برای توزیع یکنواخت وزن، به لاستیک‌های بیشتری نیاز دارد. لاستیک‌های هواپیما دارای آج‌هایی هستند تا در برابر باد پایداری ایجاد کنند و آب را روی سطوح مرطوب هدایت کنند، آج‌ها همچنین ترمز را بهبود می‌بخشند.

لاستیک‌های هواپیما همچنین دوشاخه‌های ایمنی ویژه‌ای دارند، این دوشاخه‌ها طوری طراحی شده‌اند که اگر لاستیک زیاد داغ شود، ذوب می‌شوند. گاهی اوقات زمانی که ترمزها به‌طور کامل عمل می‌کنند، این اتفاق می‌افتد. هنگامی که دوشاخه‌ها ذوب می‌شوند، به جای ترکیدن لاستیک، لاستیک را به‌صورت کنترل‌شده تخلیه می‌کنند. این اتفاق در شرایطی که نیاز به ترمز گرفتن شدید باشد، خطر آسیب به هواپیما را به حداقل می‌رساند.

دوشاخه‌ها ایمنی را بهبود می‌بخشند، که در هنگام صحبت ضروری است که برای لاستیک‌های هواپیما، یک موضوع ضروری است. از آنجایی که لاستیک‌ها با فشار نسبتا بالایی باد می‌شوند، در صورت انفجار می‌توانند صدمات زیادی به همراه داشته باشند. در یک بوئینگ 777، هر لاستیک اصلی با 220 پاسکال فشار باد می‌شود و 120 کیلوگرم وزن دارد؛ این موضوع به خودی خود، یک خطر بالقوه در صورت بروز مشکل است؛ همچنین از لحاظ مالی هم دردسرزاست، زیرا هر لاستیک بوئینگ، حدود 5000 دلار قیمت دارد.

مکانیک‌ها، لاستیک‌های هواپیما را برای کنترل بیشتر، به جای هوای معمولی با نیتروژن پر می‌کنند. نیتروژن کمتر در معرض انبساط و انقباض ناشی از تغییرات شدید دما و فشار است.

 آیا می‌توان کاری کرد که لاستیک‌های هواپیما بیشتر عمر کنند؟

طول عمر لاستیک‌های هواپیما در درجه اول به سه عامل بستگی دارد؛ تعداد فرودهای سنگین (یا نوع فرود): زمانی که هواپیما با سرعت و نیروی عمودی زیادی فرود می‌آید، لاستیک‌ها هم باید فشار بیشتری را تحمل کنند.

باند فرودگاه: باندهای ساخت دست انسان، بیشتر از بین یا آسفالت ساخته شده‌اند، در حالی که باندهای طبیعی چمن، خاک یا شن هستند. آسفالت مستعد چاله، ترک و ریزش است که منجر به سایش سریع لاستیک‌ها می‌شود. باندهای چمنی برای لاستیک‌ها راحت‌تر هستند اما برای هواپیماهای بزرگ مفید نیستند. با این حال، برخی از هواپیماهای نظامی می‌توانند از باندهای طبیعی استفاده کنند. فرودگاه‌ها از باندهای خود نگهداری می‌کنند تا سایش لاستیک را تا حد امکان به حداقل برسانند، هرچند نحوه نگهداری از باندهای فرودگاه هم متفاوت است.

اندازه هواپیما: هواپیماهای بزرگ‌تر، فشار بیشتری از هواپیماهای کوچک‌تر تحمل می‌کنند. برای مثال لاستیک‌های یک ایرباس A380 سریع‌تر از یک بوئینگ 737، فرسوده می‌شود.

یک هواپیمای مسافربری معمولا بین 200 تا 250 فرود انجام می‌دهد، قبل از اینکه مکانیک نیاز به تعویض آنها داشته باشد.

 لاستیک‌ها در یک جت تجاری دوام بیشتری خواهند داشت و در هواپیماهای کوچک و سبک، لاستیک‌ها در صورت نگهداری صحیح، می‌توانند برای مدت نامحدودی دوام بیاورند.

لاستیک‌های هواپیما گران هستند. لاستیک اصلی بوئینگ 777 حدود 5000 دلار قیمت دارد، بنابراین شرکت‌های هواپیمایی می‌خواهند تا جایی که ممکن است، از تعویض لاستیک‌ها خودداری کنند. بنابراین، مکانیک‌ها تایرهای فرسوده را از طریق فرآیندی به نام پنچرگیری بررسی می‌کنند.

 لاستیک‌های هواپیما بیشتر در قسمت آج فرسوده می‌شوند، در حالی که بدنه آنها معمولا حالت بهتری دارد. مکانیک‌ها آج لاستیک‌ها را زیر نظر دارند، اگر فرسوده شوند، آن‌ها را دوباره ترمیم می‌کنند تا دوام بیشتری داشته باشند.

مکانیک‌ها لاستیک را روکش می‌کنند تا طول عمر بیشتری در فرآیند پنچرگیری داشته باشند. لاستیک‌های روکش‌شده هواپیماها می‌توانند تا 100 فرود اضافی دوام بیاورند و متخصصان لاستیک می‌توانند برخی از لاستیک‌های هواپیما را تا هفت بار هم روکش کنند. این موضوع می‌تواند صرفه‌جویی قابل توجهی در هزینه خطوط هوایی داشته باشد.