حجت الاسلام والمسلمین حسین انصاریان استاد حوزه علمیه همزمان با ایام فاطمیه در حسینیه همدانی‌ها به ایراد سخنرانی پرداخت و اظهار داشت: سخن در عبودیت بود. عبودیت با عبادت فرق دارد، عبادت انجام یک سلسله واجبات در پیشگاه حق و یک سلسله خدمت واجب به خلق است که آن خدمت به خلق نیز امر پروردگار بوده که به صورت احسان، انفاق، صدقه، زکات و خمس انجام می‌شود.
وی افزود: اعمالی که خداوند انسان را به انجام آن امر کرده تا در حق دیگران انجام دهد واجب بوده و ترکش معصیت محسوب می‌شود اما عبودیت به معنای روح تسلیم در برابر پروردگار مهربان عالم است که اگر این روحیه در وجود انسان تقویت و ریشه دار شود در حوادثی که برایش پیش می‌آید دست از عبادت حق و خدمت به خلق بر نمی‌دارد.
این استاد حوزه علمیه ادامه داد: به عبارت دیگر عبودیت ثابت قدمی، ایستادگی، استقامت و خسته نشدن از عبادت حق و خدمت به خلق است. انسان مؤمن تا حدودی روحیه عبودیت را در وجود خود حس می‌کند برای همین در پیشامدها و مشکلات دست از عبادت حق و خدمت به خلق بر نمی‌دارد که حد اعلای این عبودیت را می‌توان در اولیای الهی آن هم پس از درگذشت پیامبراکرم (ص) مشاهده کرد.
انصاریان بیان کرد: افراد بسیاری در آن حادثه تلخی که در مدینه اتفاق افتاد مردود شدند چرا که از اطاعت پروردگار، رسول الله و خدمت به خاندان وحی سر باز زدند اما دارندگان روحیه عبودیت با اینکه در فشار و سختی بودند دست از عبادت، تسلیم بودن و حق خواهی بر نداشتند و توانستند از طوفان حوادث پیروز خارج شوند.
وی افزود: کسانی که روحیه عبودیت داشتند از دوران امام علی تا امام حسن عسکری رنج‌های بسیاری را تحمل کردند اما هرگز ولی الهی را رها نکردند. انسان اگر روحیه عبودیت داشته باشد خود را مملوک و عبد خداوند می‌بیند برای همین به جایی می‌رسد که در مواجه با حوادث دست از حق بر نمی‌دارد.
این استاد حوزه علمیه بیان کرد: در دوران رسول خدا جمعیت به قدری به مسجد می‌آمد که مسجد مملو از نمازگزار می‌شد اما پس از رحلت حضرت همان افراد پشت امام را خالی کردند. آنان کسانی بودند که عبادت داشتند اما روحیه عبودیت نداشتند تنها کسانی که دارای روحیه عبودیت بودند از ولی امر اطاعت می‌کردند.