وی با بیان اینکه سقفی برای برآورد خسارت موش‌ها وجود ندارد، ابراز کرد: عمده خسارت آن‌ها به محصولات استراتژیک کشور مانند گندم است و هر دو سه سال یکبار با طغیان جمعیت آن‌ها، امنیت غذایی کشور با تهدید جدی مواجه می‌شود.

این کارشناس در ادامه به قدرت تکثیر بسیار زیاد موش‌ها در مدت‌زمان کوتاه اشاره کرد و گفت: هر موش ظرف دو هفته 15 تا 20 موش می‌زاید و بچه‌موش‌ها ظرف یک ماه و نیم به سن زاد و ولد می‌رسند؛ بنابراین از مهم‌ترین راهکارها، سرعت مقابله با آن‌ها است.

* مبارزه با آفت موش باید به‌موقع، درست و اصولی باشد

محجوب نخستین قدم مبارزه با آفت موش در مزارع کشاورزی را مقابله فیزیکی دانست؛ یعنی به محض دیدن سوراخ موشی، اقدام به تله‌گذاری و تخریب لانه شود، زیرا هرچقدر دیرتر به مقابله با آن‌ها بپردازیم، موش‌ها زیادتر می‌شوند و منطقه وسیع‌تری را دربرمی‌گیرند و کار مبارزه را سخت‌تر و هزینه‌برتر می‌کنند.

این کارشناس علوم و تحقیقات جهاد کشاورزی استان کرمانشاه مبارزه شیمیایی با سموم را راهکار دوم عنوان و اظهار کرد: مواد سمی مانند فسفر دوزنگ، رایج‌ترین نوع سم برای مقابله با آفت موش است که ابتدا حتماً باید طریقه صحیح استفاده کردن از آن را بدانیم تا تأثیرگذارتر عمل کند.

محجوب توضیح داد: مواد شیمیایی (مانند فسفر دوزنگ) خطرناک هستند و هیچ پادزهری ندارند؛ بنابراین باید جانب احتیاط را رعایت کنید.

وی افزود: فسفر دوزنگ به این خاطر خطرناک است که ظرف 10 دقیقه جذب خون موش و یا هر جانور دیگری که آن را خورده، می‌شود و آن را می‌کشد؛ بنابراین هیچ پادزهری ندارد.

محجوب در ادامه طریقه استفاده درست مواد سمی برای مبارزه با موش‌ها را تشریح کرد: ابتدا طعمه (گندم و یا هر چیز دیگری) را با ماده سمی مانند فسفر دوزنگ آغشته می‌کنیم، سپس به اندازه یک قاشق غذاخوری آن را داخل لانه موش می‌ریزیم و حتماً باید در لانه را تخریب کنیم تا موش فرار نکند و مجبور شود طعمه سمی را بخورد؛ با این روش به شرط خالصی مواد سمی، آن را به احتمال 90 درصد خواهد کشت.

وی تأکید کرد: به‌هیچ‌وجه نباید مواد سمی موش را خارج از لانه بگذاریم، زیرا مبارزه را تا حد بسیار زیادی بی‌تأثیر خواهد کرد؛ مواد سمی مانند فسفر دوزنگ در مزارع به محض آب خوردن 100 درصد کارآیی را از دست می‌دهند و همه زحمات و هزینه‌ها به هدر می‌رود.

این کارشناس در ادامه جوندگان به‌ویژه موش‌ها را جزء باهوش‌ترین موجودات خلقت ذکر کرد و گفت: اگر مبارزه علیه موش به‌موقع و در کوتاه‌ترین زمان (به محض دیدن) و اصولی و درست باشد، خیلی راحت با طعمه‌هایی مانند تفاله چغندر، تخریب لانه و تله‌گذاری، از بین می‌روند و نیاز به مبارزه شیمیایی نخواهد بود و خسارت به حداقل ممکن می‌رسد.

نویسنده کتاب با ارزش علمی مرجع جوندگان ایران عنوان کرد: طعمه موش‌ها حتی در فصل تابستان و زمستان باهم متفاوت است، زیرا در تابستان موش‌ها بیشتر (به‌خاطر جبران کمبود آب بدنشان) ترجیح می‌دهند طعمه‌های آبدار بخورند و در زمستان طعمه‌های خشک.

* مسبب 20 درصد آتش‌سوزی کارگاه‌ها، کارخانه‌ها، جنگل‌ها و منازل، جوندگان هستند

محجوب در ادامه جوندگان مانند موش‌ها را عامل انتقال 85 بیماری به انسان مانند طاعون، سالک و تیفوس دانست و گفت: البته برخی از این بیماری‌ها اکنون به‌علت قطع شدن زنجیره انتقال بیماری (به دلیل رشد بهداشتی) ریشه‌کن شده است.

وی توضیح داد: دندان‌های جوندگان مانند ناخن و موی سر ما مداوم درحال رشد است، به‌طوری که در عرض یک سال، دندان آن‌ها می‌تواند تا 30 سانت رشد کند و این باعث رنج می‌شود.

محجوب اضافه کرد: بنابراین موش‌ها و جوندگان دیگر برای آنکه جلوی رشد دندان‌هایشان را بگیرند، آن‌ها را به چیزهای سخت می‌سایند و جالب است بدانیم علت 20 درصد از آتش‌سوزی‌های کارخانه‌ها، کارگاه‌ها و منازل که به‌دلیل اتصال برق گزارش می‌شود، به‌خاطر همین جویدن‌ها است.

وی گفت: حتی بسیاری از کابل‌های برق توسط موش‌ها جویده می‌شود؛ چون سیم فلز سخت است و این باعث اتصال برق می‌شود.

این کارشناس بیان کرد: بر همین اساس به تمام شهروندان در منازل، واحدهای تولیدی، دامداری و به‌ویژه صاحبان صنایع و کارگاه‌ها توصیه اکید دارم که هرجا لانه موشی را دیدند، فوراً به تله‌گذاری و تخریب و از بین بردن آن اقدام کنند، زیرا خسارتش غیر قابل جبران است.

این کارشناس باسابقه و باتجربه واحد علوم تحقیقات سازمان جهاد کشاورزی استان کرمانشاه همچنین علت 20 درصد آتش‌سوزی‌های جنگل‌ها و مراتع در طبیعت را که علت نامشخص دارند، جویدن جوندگانی مانند موش دانست که برای کوتاه کردن دندان‌هایشان آن‌ها را به چیزهای سخت می‌سایند و باعث جرقه و آتش‌سوزی می‌شوند.