شهید قربانعلی معصومی در بخشی از وصیت‌نامه خود آورده است: «در مقابل سختی‌ها استوار باشید که دشمن از استقامت شما به زانو درمی‌آید».

«شهید»، شاهد شهود عرفانی شد و نقش هر چه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد.

«شهید»، همان ستاره‌ خاک‌نشین همیشه‌ بیدار شب‌های خون و آتش که تا لمس شعله‌های بصیرت و حقیقت در مقتل عشق رزم عاشقانه کرد تا پیوندی ابدی در بزم عارفانه.

عشق در منشور نور هشت هزار ستاره درخشان راه عاشقی، مأوای جاودانگی‌اش را به تصویر کشید تا درس استواری را در دل حادثه بر تارک تاریخ بنشاند.

حالا می‌خواهیم هرروز را با نامی و یادی از این ستاره‌ها، شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد به آن‌همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت. برگ سبزی، تحفه درویش، تا چه قبول افتد و چه درنظر آید.

تبرک لحظاتمان با شهید قربانعلی معصومی:

بسم الله الرحمن الرحیم

بارالها جوان بودم گناه کردم نعمت دادی ناسپاسی کردم، سلامتی عطا کردی شکر نکردم، اسلام و قرآن را فرستادی اطاعت نکردم، رهبری دوراندیش و باتقوا فرستادی بازهم خواب بودم، غفلت نمودم. مردان صالح و پاک و تقوا را الگو قرار دادی، درس عبرت نگرفتم، گناهانم بسیار زیاد است، نمی‌دانم چه بگویم تو بخشنده‌ای.

بارالها! به حق شب‌زنده‌داران تاریخ و به حق صالحان زمان کشته‌شدگان راه حق مرا از لغزش‌ها و سرکشی‌ها در برابرت محفوظ بدار و به راه راست هدایت فرما و مرا جزء سربازان اسلام قرار ده و شهادت را نصیبم گردان.

و اما سخنی با شما پدر و مادر عزیزتر از جانم دارم، نمی‌دانم چه بگویم زبان قادر به گفتن نیست و قلم از نوشتن عاجز است؛ من در طول زندگی فرزند خوبی برای شما نبودم و آرزوهای شما را نتوانستم برآورده کنم و در طول زندگی آن‌قدر شما را آزار دادم که نمی‌توانم پوزش بطلبم و فقط از خدای بزرگ برای شما ارج و پاداش خواهانم. شما امانتدار خوبی بودید و امانت خدایی را خوب نگهداری و تربیت کردید، امروز روزی است که باید امانت را به صاحب امانت بازگردانید.

درود بر تو پدرم که ابراهیم‌گونه فرزندانت را به قربانگاه عشق می‌فرستی، درود بر تو مادرم که فاطمه‌گونه فرزند خود را تربیت کرده و روانه کربلا می‌کنی، در مقابل سختی‌ها استوار باشید که دشمن از استقامت شما به زانو درمی‌آید، از پوشیدن لباس عزا خودداری کنید، چون دشمن می‌خواهد شما را در لباس عزا ببیند، از گریه کردن خودداری کنید، اما اگر طاقت نیاوردید، برای تمام شهدا گریه کنید، مخصوصاً شهیدان کربلا.

تمام فرزندان خود را در راه دین و قرآن فدا کنید، هر وقت با دوستان و آشنایان می‌نشینید، برای طول عمر رهبر دعا کنید، به حرف منافقین گوش ندهید، همیشه گوش به فرمان امام عزیزمان باشید.