سؤال اساسی و مبنایی هر انسان عاقل این است که چگونه می‌توان با استفاده از انواع سرمایه‌ها و نعمت‌هایی که خالق هستی در اختیار قرار داده، به اوج سعادت دنیوی، اُخروی، مادی و معنوی رسید و به تعبیری دیگر زرنگ‌ترین فرد کسی است که خود را به بالاترین قیمت عرضه کند و متاع وجودش را در مسیری قرار دهد که بهترین و بیشترین بهره را شامل حال خود کند؛ این نوع خودخواهی از مقولاتی است که هیچ‌گاه نمی‌تواند مورد مذمت قرار گیرد.

ازجمله داده‌های الهی به بشر، نعمت هدایت است؛ مؤلفه‌های هدایت، داشتن عقل درونی و بیرونی در لباس انبیا و رسل است که اگر انسان مسیر این عقول دوگانه را برگزیند و به‌اصطلاح خود را با آن‌ها هماهنگ کند، از همه ظرفیت‌هایش برای رسیدن به اوج کمال و سعادت بهره برده، اما معضل دیروز و امروز قاطبه ما این است که به دلایل مختلف که عمده آن‌هم به انتخاب خودمان برمی‌گردد، در این مسیر پیشران و سعادت‌آفرین قرار نمی‌گیریم و به‌طور عمده در میان هدف و وسیله سردرگم شده و آنچه نمی‌شویم که باید و شایسته بشر است!

شاید یکی از مفاهیم اینکه در کتاب و معجزه جاویدان یعنی قرآن کریم آمده انسان‌ها در خسران و زیانند، همین باشد؛ مگر کسانی که بر پایه حق قرار گرفته و خود و دیگران را توصیه به حق و صبر می‌کنند و این مگر کسانی که! حتماً اکثریت نیستند.

اگر انسان به معنای حقیقی زرنگ، خود را با نعمت‌های هدایت‌کننده به‌عنوان حجت درونی و حجت بیرونی هماهنگ کند، در زنجیره چرخش عالم خداداده‌ای قرار می‌گیرد که توأم با عالم عالی به چرخش و حرکت درآمده و انواع سعادت‌ها را اعم از معنوی، مادی، دنیایی و آخرتی در بر می‌گیرد؛ مثلاً یکی از معضلات محوری انسان، عدم امنیت از نوع درونی است، اما انسان وارسته از انواع سراب‌ها و به خدا پیوسته، با تعبیری که گفته شد، قلبش آرام است. درنتیجه امنیت می‌یابد که آمده: «ذکر خدا آرامش‌بخش قلب‌هاست». این ذکر همان هماهنگی مستمر و در همه عرصه‌ها با نظام هستی خداداده است و اگر دیروز و امروز ما در تشویش خاطر به سر برده، مضطرب و همواره نگرانیم، بدین دلیل بوده که در این چرخه درست قرار نداریم و بدون استثنا تا در این مسیر هماهنگی با هستی قرار نگیریم، نه آرام می‌گیریم و نه به اوج می‌رسیم،حتی اگر به انواع وسایل آسایش دنیوی برسیم.

امید است هرچه سریع‌تر تا وقت باقی است، به این نتیجه و مطلوب برسیم، إن‌شاءالله.