حضرت زهرا سلام‌الله علیها فرموده‌اند که سخن باطل جامعه را بیمار می‌کند و این گفته گهربار واقعیتی است که در ادوار مختلف این‌گونه سخنان، ضربه‌های متعددی به بشریت زده و موجب بیماری درصد عظیمی از مردم و جوامع شده‌اند و جامعه ما هم مستثنا از این معضل نبوده و هزینه‌های متنوعی را بر ما نیز تحمیل کرده است. افراد و گروه‌ها در این موضوع به اعتباری به سه دسته تقسیم می‌شوند؛ نخست افرادی که تقریباً اقدامی با اراده‌ قوی برای شناخت واقعیت و تمیز حق از باطل، ندارند که متأسفانه دارای درصد چشمگیری هستند. گروه دوم کسانی هستند که در جهت شناخت حق و باطل، اقدام نسبی می‌کنند، اما برای اشاعه آن، تلاشی عالمانه و وافر ندارند. گروه سوم که در حداقل هستند، کسانی‌ به‌شمار می‌روند که هم برای شناخت حق و باطل به‌جد تلاش می‌کنند و هم سعی وافری دارند آن را به ابعاد و افراد مختلف، تسری دهند.
بی‌تردید جهاد تبیینی که رهبر حکیم انقلاب اسلامی مدظله‌العالی آن را فریضه قطعی و فوری بر شمرده‌اند، در همین راستا ارزیابی می‌شود و همه، به‌خصوص دانشجویان، وظیفه دارند همچنان که با مبارزه خود در 16 آذرماه سال 1333 دست رد بر سینه رئیس‌جمهور آمریکا زدند، در این مسیر نورانی بکوشند؛ اما باید اذعان کرد که درصد زیادی از مدعیان پیروی از ایشان و نخبگان اجتماعی، آنچنان که باید و شاید، دراین‌باره اهل اقدام درخور و مناسب با نیاز نیستند و شبانه‌روز ده‌ها باطل توأم با شبهات عدیده که موجب بیماری جامعه می‌شود، به خورد افراد و گروه‌ها داده و موجب انواع بیماری‌ها در حوزه اندیشه می‌شود و همین معضل، قهراً رفتارهای کج و معوج را در بخش‌های مختلف، باعث شده و عده‌ای را که تعداد آن‌ها کم هم نیست، به قربانگاه می‌برد.
این اوضاع و اوصاف، تکلیف همه ما، به‌خصوص نخبگان و خبرگان فرهنگی اجتماعی را دوچندان می‌کند که دراین‌باره سکوت نکرده و دست روی دست نگذاریم. احتیاط بیش از حد و انفعال در قِبال شناخت حق و باطل، چنان‌ که امام خامنه‌ای دامت برکاته به‌طور مستقیم یا غیر مستقیم، همواره بر آن تأکید داشته‌اند، از متولیان رسمی و غیر رسمی، پذیرفته نیست. از حوزه‌های علمیه، دانشگاهیان، سازمان‌های رسمی و مراکز آموزشی که بودجه برای این نوع فعالیت‌ها دریافت می‌کنند نیز به‌هیچ‌وجه پذیرفته نیست؛ انتظار نمی‌رود که دفع‌الوقت کرده و دچار روزمرگی باشند، لازم است افراد و تشکل‌های دانشجویی و حقوقی‌ها دراین‌باره به شرح وظایف خود برای چندبار هم که شده، مراجعه کنند و با برنامه‌های حوزه شناختی و سپس تبیینی، در مسیر تقلیل بیماری‌های گرایشی و بینشی، از هرگونه تلاش میسری، کوتاهی نکنند، ان‌شاءالله.