چند دهه است ملت انقلابی ما به‌خصوص مستضعفین به‌دلیل مطالبات عادلانه و حق‌محور، از داخل و خارج از کشور، مورد انواع هجمه‌ها واقع شده است؛ دشمنان خارجی با همراهی عده‌ای با درصد اندک خائن به کشور در داخل، با نام‌ها و قالب‌هایی چون منافقین و تروریست‌های اقتصادی، هزینه‌های دردآوری به قاطبه مردم تحمیل کرده‌اند، اما متولیان در حوزه‌ها و بخش‌های مختلف آنچنان که باید و شاید، مقابل این کمتر از اندک‌ها آنچنان که می‌توان و می‌بایست، نایستاده‌اند و در این مقطع حساس که باید بیش‌ازپیش به دنبال همدلی و وحدت بود، خائنان طوری رفتار می‌کنند تا به زعم باطل خود، مردم فهیم را به جان یکدیگر بیندازند.
دو دهه گذشته بیش از سایر مقاطع، شاهد دشمنی شدید و کاملاً برنامه‌ریزی‌شده در عرصه‌های مختلف بوده‌ایم و در چندسال اخیر موضوع جنگ ترکیبی بیشتر در حوزه اقتصاد و فرهنگ توسعه یافته، اما متأسفانه به‌ویژه در همین دو جنبه، قاطعانه می‌توان مدعی شد که اساساً مقابله‌ای درخور و شایسته با دشمنان قسم خورده و ناآگاهان سینه‌چاک، نداشته‌ایم و حتی در بیشتر موارد ضعیف‌تر از دوران عادی نیز با متخلفان مقابله کرده‌ایم و به قول رئیس مجلس شورای اسلامی مجرمین، مقصرین، خاطیان و برهم‌زنندگان امنیت اقتصادی و فرهنگی در کشور، هزینه خیانت‌های پنهان و آشکار خود را نداده و نمی‌دهند. اساساً گویا برخی از متولیان رسمی و غیر رسمی باور نکرده‌اند که ما با دشمنان خون‌آشامی درحال جنگیم و هزینه این معضلات بیشتر به مردم و اقشار ضعیف تحمیل می‌شود.
البته در این میان نمی‌توان انفعال درصدی از مردم را دراین‌باره نادیده گرفت؛ به این معنی که درصدی قابل توجه از ما که باید یار و یاور حقوقی‌ها و دستگاه‌های نظارتی باشیم، متأسفانه با سکوت و یا جهت‌گیری‌های غلط، نسبت به متولیان به‌جای اینکه کمک‌کار برای مبارزه با تخلفات باشیم، نارضایتی خود را اظهار می‌کنیم که اثر مثبت ندارد و فقط آرامش روانی را به هم می‌ریزد؛ به‌واقع آنجایی که باید شکایت ببریم، اقدام نداریم و با جمله‌ای ناباب، درمی‌گذریم. این ادعا تحقیقی است و شما هم می‌توانید به‌طور علمی قضیه را ارزیابی و احصا کنید؛ برخی از ما که مورد ظلم هم واقع می‌شویم، حتی کنترل‌شده و پوشیده همچون راز، حاضر نمی‌شویم نشانی و گرایی برای مقابله با خاطیان و مجرمین بدهیم! درواقع همه ما باید از مسئول تا شهروند، آرایش درخور برای مقابله داشته باشیم؛ البته سازوکار و چگونگی مقابله‌ها هم از طرف نهادهای حقوقی و رسمی اندک و کم‌اثر است و هیچ‌گونه تناسبی با ضرورت پیشگیری و مبارزه در دوران جنگ اقتصادی و فرهنگی، نداشته و ندارد.