موسیقی، زبانی جهانی‌ست؛ بی‌نیاز از ترجمه، بی‌نیاز از توضیح. صدایی که نه‌تنها گوش، بلکه دل‌ها را نشانه می‌گیرد. هنری که می‌تواند در کوتاه‌ترین زمان، بلندترین حرف‌ها را بزند. از عاشقانه‌ترین احساسات انسانی تا عمیق‌ترین دردهای اجتماعی، از سرودهای حماسی تا نجوای فردی، همه در ساختار موسیقی جا و جان می‌گیرند.

در میان شاخه‌های گوناگون این هنر، موسیقی متعهد و انقلابی جایگاهی ویژه دارد. این گونه از موسیقی نه‌تنها به بازنمایی دغدغه‌های شخصی بسنده نمی‌کند، بلکه در تلاش است تا صدای رنج‌ها، آرمان‌ها و امیدهای یک ملت باشد. موسیقی انقلابی، از ابتدای انقلاب اسلامی تاکنون، همواره در مقاطع حساس اجتماعی و فرهنگی کشور نقش‌آفرین بوده؛ چه در بیان رشادت‌های رزمندگان دفاع مقدس، چه در دفاع از ارزش‌های فرهنگی و اعتقادی، و چه در همراهی با مردم در بزنگاه‌های اجتماعی. این موسیقی تریبونی است برای آگاهی‌بخشی، امیدآفرینی و ایستادن در کنار حقیقت.

در این میان، جوانان نقش موتور محرک این حرکت فرهنگی را بر عهده دارند. نسلی که با تمام دشواری‌های اقتصادی، اجتماعی و ساختاری، همچنان پای آرمان‌های خود ایستاده و باور دارد هنر تنها ابزار سرگرمی نیست، بلکه سلاحی قدرتمند برای روشنگری است. جوانانی که نه‌تنها در پی دیده‌شدن نیستند، بلکه می‌خواهند شنیده شوند، نه برای خودنمایی، بلکه برای رساندن صدایی که اغلب در هیاهوی روزمرگی‌ها گم می‌شود.

یکی از چهره‌های جوان و پرانگیزه این عرصه، مهدی چناری است؛ هنرمندی از دل استان همدان که سال‌هاست بی‌سروصدا اما پرکار، در مسیر موسیقی ارزشی قدم برمی‌دارد. صدای او از شهر صالح‌آباد برخاسته و به گوش دل هزاران مخاطب رسیده است. آثار او روایتگر دغدغه‌هایی فراتر از فردیت‌اند؛ از شهید گمنام تا ستاره‌باران، از مضامین انقلابی تا عاشقانه‌های معنوی.

در گفت‌وگوی پیش رو، با نگاهی به مسیر حرفه‌ای و دغدغه‌مندی‌های مهدی چناری، پنجره‌ای تازه به زیست هنری یک جوان متعهد گشوده می‌شود؛ جوانی که موسیقی را نه برای شهرت، که برای تأثیرگذاری بر جان و ذهن مخاطب برگزیده است.

از قرائت قرآن تا صحنه موسیقی؛ مسیری که با تلاش و عشق طی شد

مهدی چناری، خواننده جوان اهل صالح‌آباد از توابع استان همدان، متولد نیمه فروردین‌ماه 1369 است. او از همان سال‌های کودکی علاقه خاصی به خواندن داشت و نخستین تجربه‌های صوتی خود را در قالب مسابقات قرآنی و اذان پشت سر گذاشت. با این‌حال، آغاز جدی مسیر هنری‌اش به سال 1394 بازمی‌گردد؛ زمانی که وارد دنیای موسیقی و خوانندگی شد و این مسیر را به‌طور حرفه‌ای ادامه داد.

چناری معتقد است نخستین مشوق هر فرد در هر مسیری، خود اوست. به باور او استعداد، توانایی و پشتکار، مهم‌ترین سرمایه‌های اولیه برای شروع هستند. با این وجود، حمایت خانواده و دوستان را نیز عاملی کلیدی در مسیر خود می‌داند. او در میان مشوقانش به‌طور خاص از پدر و مادر، خانواده عزیزش و دوستان نزدیکی چون ابوذر طالبی، علیرضا دهقانی، حسین غلامی، آرش آزاد، مهدی فتحی و حمید افشاری یاد می‌کند؛ کسانی که همواره مشوق او بوده‌اند. علاقه به خوانندگی نیز از همان دوران کودکی در وجودش ریشه دوانده و سال‌ها بعد به شکل جدی‌تری بروز کرده است.

دستیابی به‌عنوان «جوان برتر سال استان» که از آنِ او شده، نتیجه مسیری آسان نبوده است. چناری می‌گوید با کمترین امکانات و «واقعاً با دست خالی» آغاز کرده، اما تلاش، پشتکار، امید، عشق و مهم‌تر از همه، لطف خدا را از عوامل اصلی این موفقیت می‌داند.

او باور دارد تنها کسانی می‌توانند به قله‌های موفقیت برسند که از عمق وجود برای آن زحمت بکشند و هیچ‌گاه در برابر سختی‌ها تسلیم نشوند.

چالش‌ها، باور به خود و حرکت در مسیر موسیقی ارزشی؛ روایت 10ساله از مسیر هنری‌ چناری

این خواننده متعهد، مسیر فعالیت هنری خود را بی‌دغدغه و هموار نمی‌داند. او از چالش‌های گوناگونی در این راه سخن می‌گوید؛ از تنگناهای مالی و کمبود امکانات تا نادیده انگاشته شدن، شنیده نشدن و حتی جدی گرفته نشدن از سوی برخی افراد.

با این‌حال، چناری رمز عبور از این موانع را «باور به خود» می‌داند. او بر این باور است که وقتی فردی مسیری را آگاهانه انتخاب می‌کند، باید به این درک برسد که راه آسانی در پیش ندارد، اما با اعتماد به خود، امید و توکل، می‌تواند از هر مانعی عبور کند.

به اعتقاد او، وقتی انسان با نیت درست در مسیر گام بردارد، کمک الهی نیز همراه او خواهد بود.

در طول 10 سال گذشته، از سال 1394 تاکنون، بیش از 40 اثر از چناری منتشر شده که موضوعات متنوعی چون وطن، شهدا، انقلاب و اهل‌بیت را دربرمی‌گیرد. به گفته خودش، آثارش عمدتاً رنگ و بوی ارزشی دارند و بازخورد مردم نسبت به این آثار، مثبت و دلگرم‌کننده بوده است. همین استقبال‌ها باعث شده که با انگیزه بیشتری این مسیر را ادامه دهد.

در میان آثار تولیدشده، او علاقه ویژه‌ای به قطعه «شهید گمنام» دارد. با این‌حال، از قطعه «رزمنده» به‌عنوان یکی از نقاط عطف کاری خود یاد می‌کند؛ اثری که تیتراژ میانی سریال «آرام می‌گیریم» در سال 1395 بود؛ سریالی پربیننده به کارگردانی روح‌الله سهرابی، کارگردان مطرح و یکی از افتخارات استان همدان. همچنین قطعه «ستاره‌بارون» از دیگر آثاری است که با استقبال گسترده مردم روبه‌رو شد و در فهرست آثار محبوب او قرار گرفته است.

سبکِ کاری چناری به‌روشنی بر پایه ارزش‌ها بنا شده. علاقه‌مندی او به موضوعات مذهبی، ریشه در دوران کودکی و شرکت در مسابقات قرآنی دارد؛ علاقه‌ای که در ادامه نیز بر مسیر هنری‌اش سایه افکنده و جهت‌دهنده فعالیت‌های او بوده است.

بیشتر آثار او با مضامین ارزشی، ملی و دینی ساخته شده‌اند. اگرچه گه‌گاه به ساخت قطعات عاشقانه نیز پرداخته، اما هویت اصلی کارهایش با مضامین مذهبی و ارزشی گره خورده است؛ مضامینی که او به آن‌ها اعتقاد شخصی دارد و بر ضرورت توجه بیشتر به آن‌ها در فضای موسیقی کشور تأکید می‌کند.

صدای دل مردم بودن؛ نگاهی متفاوت به نقش هنرمند و دغدغه‌های اجتماعی‌

چناری نقش هنرمند را فراتر از سرگرم‌کردن مخاطب می‌داند. او معتقد است هنرمند باید «صدای دل مردم» باشد؛ کسی که گاهی آن‌چه را بسیاری در دل دارند، اما قادر به بیانش نیستند، با زبان هنر فریاد بزند. از نگاه او، یک قطعه موسیقی، یک شعر یا کلیپ، نه‌تنها می‌تواند باعث امید و آگاهی شود، بلکه مرهمی است بر دل‌های شکسته. او هنرمند را آینه‌ای از دردها و شادی‌های جامعه می‌بیند؛ نقشی سخت اما زیبا و اثرگذار.

برای چناری، موسیقی تنها ابزاری برای بیان احساسات شخصی نیست. او هنر را رسانه‌ای برای پرداختن به مسائل اجتماعی، فرهنگی و دغدغه‌های عمومی می‌داند. از نظر او، هنرمند نمی‌تواند نسبت به اتفاقات اطرافش بی‌تفاوت بماند یا سکوت کند. بلکه باید از هنر برای بیان مشکلات و مسائل روز بهره بگیرد، چراکه پیام‌هایی که با زبان هنر منتقل می‌شوند، تأثیر عمیق‌تری بر ذهن و دل مخاطب می‌گذارند. استفاده از این مضامین در آثار چناری، به‌گفته خودش، نه از سر شعار، بلکه از سر دغدغه است؛ دغدغه‌ای شخصی و درونی برای درگیر شدن با مسائل مردم و انعکاس آن‌ها در آثار هنری.

این خواننده جوان در ادامه، به وضعیت جوانان هنرمند هم‌نسل خود اشاره و مشکلات آن‌ها را بی‌پرده بیان می‌کند. کمبود امکانات، نبود حمایت مالی کافی، فقدان فضای رقابت سالم، محدودیت در فرصت دیده‌شدن و سلطه تهیه‌کننده‌هایی که پول را بر استعداد ترجیح می‌دهند، بخشی از چالش‌هایی هستند که به‌نظر چناری، سد راه جوانان مستعد شده‌اند. او معتقد است این فضا باعث شده بسیاری از افراد با توانایی اندک، تنها با برخورداری از منابع مالی و روابط خاص، در جایگاه‌هایی قرار گیرند که حق‌شان نیست، در حالی‌که بسیاری از هنرمندان بااستعداد به حاشیه رانده شده‌اند.

با این وجود، چناری امیدوار است. او می‌گوید نسل جدید یاد گرفته با سختی‌ها بجنگد و از حداقل امکانات، حداکثر بهره را بگیرد. اگرچه این مشکلات و تأخیرها روند موفقیت را کند می‌کند، اما این نسل نشان داده که با تلاش، پشتکار و امید می‌تواند به قله‌های مورد نظر خود دست یابد.

توصیه‌ای صادقانه به جوانان و نگاهی واقع‌بینانه به آینده

چناری در مسیر حرفه‌ای خود همواره با چالش‌ها و موانع گوناگونی روبه‌رو بوده، اما این تجربه‌ها، دیدگاهش نسبت به جوانان و توصیه‌هایی که به آن‌ها دارد را شکل داده است. او نخستین پیشنهاد خود به جوانان را پرسش از درون می‌داند؛ اینکه هر فرد پیش از ورود به عرصه موسیقی یا هر مسیر دیگری، ابتدا از خود بپرسد آیا توانایی و ظرفیت موفقیت در این مسیر را دارد یا نه. از نظر او، هیچ‌کس بهتر از خودِ فرد نمی‌داند که آیا برای این راه ساخته شده یا خیر. اگر پاسخ این سؤال مثبت بود و فرد به یقین رسید که حرفی برای گفتن دارد، باید با قدرت وارد میدان شود.

چناری تأکید می‌کند که این مسیر آسان نیست و پر از سختی، بی‌مهری و چالش‌های فراوان است، اما کسی موفق خواهد شد که با تلاش، پشتکار، امید و انگیزه بتواند بر این موانع غلبه کند. او به جوانان توصیه می‌کند از سختی‌ها نهراسند، با قدرت ادامه دهند و ایمان داشته باشند که روزی نتیجه تلاش‌هایشان را خواهند دید. جمله‌اش در این‌باره روشن و پرمعناست؛ «امید آخرین چیزی باشه که براشون می‌میره.»

او از برنامه‌های آینده‌اش نیز می‌گوید؛ انتشار چند اثر تولیدشده جدید، ادامه تولید موسیقی با موضوعات متنوع و حضور در برنامه‌های مختلف برای ارائه آثار به مردم ازجمله برنامه‌های کوتاه‌مدت اوست. او هدف خود را تولید آثاری می‌داند که از دل مردم برآمده باشند و در دل آنان نیز جای بگیرند.

در نگاهی بلندمدت نیز، چناری رویکردی واقع‌گرایانه دارد. او همیشه سعی کرده نسبت به استعداد، توانایی و امکانات خود نگاهی منطقی و صادقانه داشته باشد. هدفش از فعالیت هنری، ماندگاری آثار است؛ ساخت قطعاتی که نه‌تنها در ایران، بلکه در فراسوی مرزها شنیده شوند و بر مخاطبانی از ملیت‌های مختلف نیز تأثیر بگذارند. او امیدوار است بتواند در آینده، خود را در کنار هنرمندان مؤثر و تأثیرگذار کشورش ببیند و به نقطه‌ای برسد که مردم از آثارش لذت ببرند و با آن‌ها ارتباط عمیق برقرار کنند.

ایمان، تلاش و آرزویی برای ماندگاری

در پایان گفت‌وگو، چناری پیامی ساده اما تأثیرگذار برای مخاطبان و جوانان دارد؛ «هیچ‌وقت به خودتان شک نکنید.» او معتقد است حتی در شرایطی که دیگران باور و اعتمادی به شما ندارند، باید به خودتان، هنرتان و توانایی‌هایتان ایمان داشته باشید. از نگاه چناری، ادامه دادن با قدرت و اطمینان، رمز اصلی موفقیت است. او اطمینان می‌دهد که نتیجه‌ این باور و تلاش، روزی به‌ثمر خواهد نشست.

بزرگ‌ترین آرزوی هنری او نیز برگرفته از همین نگاه است؛ ماندن در ذهن و دل مردم. او می‌گوید تمام تلاشش این است که آثاری خلق کند که ضمن انجام وظیفه هنری، به‌گونه‌ای در خاطره جمعی جامعه جای بگیرند که با نیکی از او یاد شود. چناری این ماندگاری را نه‌تنها برای اعتبار هنری‌اش، بلکه برای رضایت خداوند می‌خواهد؛ چراکه معتقد است اثری که برای خدا خلق شود، در دل مردم نیز جای خواهد گرفت.

در پایان، چناری با لحنی قدردانانه از همه کسانی که در این مسیر همراه و حامی‌اش بودند یاد می‌کند. از پدر و مادر و خانواده‌اش به‌عنوان ستون‌های اصلی زندگی‌اش قدردانی ویژه دارد، و به‌طور خاص از دوست نزدیکش علیرضا دهقانی، به نمایندگی از همه دوستانی که در این سال‌ها برای او زحمت کشیده‌اند، تشکر می‌کند. او ابراز امیدواری می‌کند که روزی بتواند محبت و زحمات آنان را جبران کند.

سرمایه‌های فرهنگی که با ایمان و تلاش مسیر آینده هنر را می‌سازند

در پایان باید گفت؛ جوانان امروز، سرمایه‌های بی‌بدیل فرهنگی و هنری کشور ما هستند؛ نسلی که با وجود همه محدودیت‌ها و مشکلات، همچنان با شور و انگیزه در مسیر هنر قدم می‌گذارند و صدای خود را به گوش جامعه می‌رسانند. گفت‌وگو با مهدی چناری، یکی از این چهره‌های پرتلاش و متعهد، به‌خوبی نشان می‌دهد که موفقیت در عرصه هنر، نه با امکانات فراوان، بلکه با ایمان، پشتکار و عشق ممکن است.

تجربه‌های او گواهی است بر اینکه جوانان ما می‌توانند با تکیه بر استعدادهای ذاتی و حمایت‌های درست، بر موانع فائق آیند و آثار ماندگاری خلق کنند که فراتر از مرزهای جغرافیایی، پیام‌آور فرهنگ و ارزش‌های جامعه باشند. این نسل جوان، با درک نقش هنرمند به‌عنوان آینه دردها و شادی‌های مردم، می‌تواند چراغ راهی برای آینده بهتر باشد.

در نهایت، باید باور کنیم که سرمایه‌گذاری بر جوانان، حمایت از استعدادهایشان و فراهم کردن بسترهای مناسب، کلید توسعه فرهنگی و هنری کشور است. پیام مهدی چناری به همه جوانان این است؛ «به خود ایمان داشته باشید، با تلاش و پشتکار ادامه دهید و اجازه ندهید هیچ مانعی شما را از مسیرتان بازدارد.» این پیام امیدبخش، چراغ راه همه هنرمندان آینده است.

سمیرا گمار